مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۲۲ – به راه کردنِ شاه یکی را از آن دو غلام و ازین دیگر پُرسیدن

دکلمه_مثنوی

#شرح_مثنوی

پیدا کردن عیب های خود و شناخت خویش, به جای عیب جویی از دیگران

هرکسی اگر عیب خودش را پیشاپیش ببیند, هرگز از اصلاح خودش دست بر می دارد؟ (البته که نه)
ای پدر, این مردمان از صفات و اخلاق خود غافل هستند, از این رو ناگریز به گفتن عیب های دیگران هستند.
ای راهب, من روی خود (خصلت های خود) را نمی توانم ببینم بلکه من می توانم روی تو را و تو می توانی روی من را ببینی.
اگر کسی بتواند روی خودش را ببیند (با شخصیت خود آشنا شود), نور (عقل و خرد و شناخت) وجود او از بقیه افراد بیشتر است.