مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۷۳ – راست گفتنِ اِبْلیسْ ضَمیرِ خود را به مُعاویه
| ۲۷۷۳ | از بُنِ دندان بِگُفتَش بَهرِ آن | کَردمَت بیدار، می‌دان ای فُلان | |
| ۲۷۷۴ | تا رَسی اَنْدَر جَماعَت در نماز | از پِیِ پیغامبرِ دولت‌فَراز | |
| ۲۷۷۵ | گَر نماز از وَقت رفتی مَر تو را | این جهانْ تاریک گشتی، بی‌ضیا | |
| ۲۷۷۶ | از غَبین و دَرد رَفتی اشک‌ها | از دو چَشمِ تو مِثالِ مَشک‌ها | |
| ۲۷۷۷ | ذوق دارد هر کسی در طاعَتی | لاجَرَم نَشْکیبَد از وِیْ ساعتی | |
| ۲۷۷۸ | آن غَبین و دَردْ بودی صد نماز | کو نماز و کو فروغِ آن نیاز؟ |
دکلمه_مثنوی
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!