مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۹۳ – کَراماتِ ابراهیمِ اَدْهَم قَدَّسَ اللهُ سِرَّهُ بر لبِ دریا
| ۳۲۱۸ | هم زِ ابراهیمِ اَدْهَم آمده‌ست | کو زِ راهی بر لبِ دریا نِشَست | |
| ۳۲۱۹ | دَلْقِ خود می‌دوخت آن سُلطانِ جان | یک امیری آمد آن‌جا ناگهان | |
| ۳۲۲۰ | آن امیر از بَندگانِ شیخ بود | شیخ را بِشْناخت، سَجْده کرد زود | |
| ۳۲۲۱ | خیره شُد در شیخ و اَنْدَر دَلْقِ او | شَکلِ دیگر گشته خُلق و خَلْقِ او | |
| ۳۲۲۲ | کو رَها کرد آن چُنان مُلْکی شِگَرف | بَرگُزید آن فَقرِ بَس باریکْ‌حَرف | |
| ۳۲۲۳ | تَرک کرد او مُلْکِ هفت اِقْلیم را | می‌زَنَد بر دَلْقْ سوزنْ چون گدا | |
| ۳۲۲۴ | شیخ واقِف گشت از اَنْدیشه‌اَش | شیخ چون شیر است و دل‌ها بیشه‌اَش | |
| ۳۲۲۵ | چون رَجا و خَوْف در دل‌ها رَوان | نیست مَخْفی بر وِیْ اَسْرارِ جهان | |
| ۳۲۲۶ | دلْ نِگَه دارید ای بی‌حاصِلان | در حُضورِ حَضرتِ صاحِبْ‌دِلان | |
| ۳۲۲۷ | پیشِ اَهْلِ تَنْ اَدَب بر ظاهر است | که خدا زیشان نَهان را ساتِر است | |
| ۳۲۲۸ | پیشِ اَهْلِ دلْ اَدَب بر باطِن است | زان که دِلْشان بر سَرایر فاطِن است | |
| ۳۲۲۹ | تو به عکسی، پیشِ کوران بَهرِ جاه | با حُضور آیی، نِشینی پایگاه | |
| ۳۲۳۰ | پیشِ بینایان کُنی تَرکِ اَدَب | نارِ شَهْوت را ازان گشتی حَطَب | |
| ۳۲۳۱ | چون نداری فِطْنَت و نورِ هُدیٰ | بَهرِ کورانْ روی را می‌زَن جَلا | |
| ۳۲۳۲ | پیشِ بینایانْ حَدَث در رویْ مال | ناز می‌کُن با چُنین گَندیده حال | |
| ۳۲۳۳ | شیخْ سوزن زود در دریا فَکَند | خواست سوزن را به آوازِ بُلند | |
| ۳۲۳۴ | صد هزارانْ ماهیِ اَللّٰهی‌یی | سوزنِ زَر در لبِ هر ماهی‌یی | |
| ۳۲۳۵ | سَر بَرآوَرْدند از دریایِ حَق | که بگیر ای شیخ سوزن‌های حَق | |
| ۳۲۳۶ | رو بِدو کرد و بِگُفتَش ای امیر | مُلکِ دل بِهْ یا چُنان مُلْکِ حَقیر؟ | |
| ۳۲۳۷ | این نِشانِ ظاهر است، این هیچ نیست | تا به باطِنْ دَر رَوی بینی، تو بیست | |
| ۳۲۳۸ | سویِ شهر از باغْ شاخی آوَرَند | باغ و بُستان را کجا آن‌جا بَرَند؟ | |
| ۳۲۳۹ | خاصه باغی کین فَلَک یک بَرگِ اوست | بلکه آن مَغز است و این عالَم چو پوست | |
| ۳۲۴۰ | بَر نمی‌داری سویِ آن باغْ گام | بویْ اَفْزون جوی و کُن دَفْعِ زُکام | |
| ۳۲۴۱ | تا که آن بو جاذبِ جانَت شود | تا که آن بو نورِ چَشمانَت شود | |
| ۳۲۴۲ | گفت یوسُف اِبْنِ یَعقوبِ نَبی | بَهرِ بو اَلْقوا عَلیٰ وَجْهِ اَبی | |
| ۳۲۴۳ | بَهرِ این بو گفت اَحْمَد در عِظات | دایما قُرَّةُ عَیْنی فِی الصَّلٰوة | |
| ۳۲۴۴ | پنج حِس با هَمدِگَر پیوسته‌اند | رُسته این هر پنج از اَصْلی بُلند | |
| ۳۲۴۵ | قُوَّتِ یک قُوَّتِ باقی شود | مابَقی را هر یکی ساقی شود | |
| ۳۲۴۶ | دیدنِ دیده فَزایَد عشق را | عشق در دیده فَزایَد صِدْق را | |
| ۳۲۴۷ | صِدْقْ بیداریِّ هر حِسْ می‌شود | حِسّ‌ها را ذوقْ مونِس می‌شود |
دکلمه_مثنوی
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!