مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۹۶ – بقیّهٔ قِصّهٔ ابراهیمِ اَدْهَم بر لبِ آن دریا
| ۳۳۴۸ | چون نَفاذِ اَمرِ شیخ آن میر دید | زآمدِ ماهی شُدش وَجْدی پَدید | |
| ۳۳۴۹ | گفت اَهْ، ماهی زِ پیران آگَه است | شُهْ تَنی را کو لَعینِ دَرگَه است | |
| ۳۳۵۰ | ماهیان از پیرْ آگَهْ، ما بَعید | ما شَقی زین دولت و ایشان سَعید | |
| ۳۳۵۱ | سَجْده کرد و رفت گریان و خَراب | گشت دیوانه زِ عشقِ فَتْحِ باب | |
| ۳۳۵۲ | پس تو ای ناشُسْته‌رو در چیستی؟ | در نِزاع و در حَسَد با کیستی؟ | |
| ۳۳۵۳ | با دُمِ شیری تو بازی می‌کُنی | بر مَلایک تُرکْ‌تازی می‌کُنی | |
| ۳۳۵۴ | بَد چه می‌گویی تو خیرِ مَحْض را؟ | هین تَرَفُّع کم شُمَر آن خَفْض را | |
| ۳۳۵۵ | بَد چه باشد؟ مِسِّ مُحْتاجِ مُهان | شیخْ کِه بْوَد؟ کیمیایِ بی‌کَران | |
| ۳۳۵۶ | مِس اگر از کیمیا قابل نَبُد | کیمیا از مِسّ هرگز مِس نشُد | |
| ۳۳۵۷ | بَد چه باشد؟ سَرکَشی، آتش‌عَمَل | شیخ کِه بْوَد؟ عینِ دریایِ اَزَل | |
| ۳۳۵۸ | دایم آتش را بِتَرسانَند از آب | آب کِی تَرسید هرگز زِالْتِهاب؟ | |
| ۳۳۵۹ | در رُخِ مَهْ عَیْب‌بینی می‌کُنی | در بهشتی خارچینی می‌کُنی | |
| ۳۳۶۰ | گَر بهشت اَنْدَر رَوی تو خارْجو | هیچ خار آن‌جا نیابی غیرِ تو | |
| ۳۳۶۱ | می‌بِپوشی آفتابی در گِلی | رَخْنه می‌جویی زِ بَدْرِ کامِلی | |
| ۳۳۶۲ | آفتابی که بِتابَد در جهان | بَهرِ خُفّاشی کجا گردد نَهان؟ | |
| ۳۳۶۳ | عَیْب‌ها از رَدِّ پیران عَیْب شُد | غَیْب‌ها از رَشکِ پیرانْ غَیْب شُد | |
| ۳۳۶۴ | باری، اَرْ دوری زِ خِدمَت، یار باش | در نَدامَت چابُک و بر کار باش | |
| ۳۳۶۵ | تا از آن راهَت نَسیمی می‌رَسَد | آبِ رَحمَت را چه بَندی از حَسَد؟ | |
| ۳۳۶۶ | گَرچه دوری دور، می‌جُنْبان تو دُم | حَیْثُ ما کُنْتُمْ فَوَلّوا وَجْهَکُم | |
| ۳۳۶۷ | چون خَری در گِل فُتَد از گامِ تیز | دَم به دَم جُنبَد برایِ عَزْمِ خیز | |
| ۳۳۶۸ | جای را هَموار نَکْنَد بَهرِ باش | دانَد او که نیست آن جایِ مَعاش | |
| ۳۳۶۹ | حِسِّ تو از حِسِّ خَر کمتر بُده‌ست | که دلِ تو زین وَحَل‌ها بَرنَجَست | |
| ۳۳۷۰ | در وَحَلْ تأویل و رُخْصَت می‌کُنی | چون نمی‌خواهی کَزْ آن دل بَرکَنی | |
| ۳۳۷۱ | کین رَوا باشد مرا، من مُضْطَرَم | حَق نگیرد عاجزی را از کَرَم | |
| ۳۳۷۲ | خود گرفته‌سْتَت، تو چون کَفْتارِ کور | این گرفتن را نبینی از غُرور | |
| ۳۳۷۳ | می‌گُوَند این جایگَهْ کَفْتار نیست | از بُرون جویید کَنْدَر غار نیست | |
| ۳۳۷۴ | این هَمی‌گویند و بَندَش می‌نَهَند | او هَمی گوید زِ من بی‌آگَهَند | |
| ۳۳۷۵ | گَر زِ من آگاه بودی این عَدو | کِی نِدا کردی که آن کَفْتار کو؟ |
دکلمه_مثنوی
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!