مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۲۳ – مَثَل
| ۴۳۴۴ | گفت با درویش روزی یک خَسی | که تورا این‌جا نمی‌دانَد کسی | |
| ۴۳۴۵ | گفت او گَر می‌نَدانَد عامی‌اَم | خویش را من نیک می‌دانم کی‌اَم | |
| ۴۳۴۶ | وای اگر بَرعکس بودی دَرد و ریش | او بُدی بینایِ من من کورِ خویش | |
| ۴۳۴۷ | اَحْمَقم گیر اَحْمقَم من نیکْ‌بَخت | بَخت بهتر از لَجاج و رویِ سخت | |
| ۴۳۴۸ | این سُخَن بر وَفْقِ ظَنَّت می‌جَهَد | وَرْنه بَختَم داد عقلَم هم دَهَد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!