مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۱۸ – اِسْتِدعایِ امیرِ تُرکِ مَخْمورْ مُطْرب را به وَقتِ صَبوح و تَفْسیرِ این حَدیث که اِنَّ لِله تَعالی شَرابًا اَعَدَّهُ لاَوْلیائِهِ اِذا شَرِبوا سَکِروا و اِذا سَکِروا طابوا اِلی آخِرِ الْحَدیث میْ در خُمِ اَسْرار بِدان می‌جوشَد تا هر کِه مُجَرّد است از آن می نوشَد قال اللهُ تَعالی اِنَّ الاَبْرارَ یَشْرَبونَ این مِیْ که تو می‌خوری حَرام است ما مِیْ نَخوریم جُز حَلالی جَهْد کُن تا زِ نیستْ هست شَوی وَزْ شرابِ خدایْ مَست شَوی

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.