مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۳ – نِکوهیدن ناموس‌های پوسیده را که مانِعِ ذوقِ ایمان و دَلیلِ ضَعْفِ صِدْق‌اَند و راه‌زَنِ صد هزار اَبْلَه چُنان که راه‌زَنِ آن مُخَنَّث شُده بودند گوسفندان و نمی‌یارِست گذشتن و پُرسیدنِ مُخَنَّث از چوپان که این گوسفندانِ تو مرا عَجَب گَزَند؟ گفت اگرمردی و در تو رَگِ مَردی هست همه فِدایِ تواَند و اگر مُخَنَّثی هر یکی تورا اَژدَرهاست مُخَنَّثی دیگر هست که چون گوسفندان را بیند در حالْ از راه باز گردد نَیارَد پُرسیدن تَرسَد که اگر بِپُرسَم گوسفندان در من اُفتَند و مرا بِگَزَند

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.