مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۵۰ – سوال کردنِ آن صوفی قاضی را

۱۶۰۸	گفت صوفی چون زِ یک کان است زَر	این چرا نَفْع است و آن دیگر ضَرَر؟
۱۶۰۹	چون که جُمله از یکی دست آمده‌ست	این چرا هُشیار و آن مَست آمده‌ست؟
۱۶۱۰	چون زِ یک دریاست این جوها رَوان	این چرا نوش است و آن زَهْرِ دَهان؟
۱۶۱۱	چون همه اَنْوار از شَمْسِ بَقاست	صُبحِ صادقْ صُبحِ کاذب از چه خاست؟
۱۶۱۲	چون زِ یک سُرمه‌ست ناظِر را کَحَل	از چه آمد راست‌بینیّ و حَوَل؟
۱۶۱۳	چون که دارُ الضَّرْب را سُلْطانْ خداست	نَقْد را چون ضَرْبِ خوب و نارَواست؟
۱۶۱۴	چون خدا فَرمود رَهْ را راهِ من	این خَفیر از چیست و آن یک راهْ‌زَن؟
۱۶۱۵	از یک اِشْکَم چون رَسَد حُرّ و سَفیه	چون یَقین شُد الْوَلَد سِرُّ اَبیه؟
۱۶۱۶	وحدتی که دید با چندین هزار	صد هزاران جُنْبِش از عینِ قَرار؟