مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۵۹ – مَثَل – تشریح آثار شمس تبریزی و مولانا

۱۷۳۲	آن یکی می‌شُد به رَهْ سویِ دُکان	پیشِ رَهْ را بَسته دید او از زنان
۱۷۳۳	پایِ او می‌سوخت از تَعْجیل و راه	بَسته از جَوْقِ زنانِ هَمچو ماه
۱۷۳۴	رو به یک زن کرد و گفت ای مُسْتَهان	هَی چه بسیارید ای دُخترچِگان؟
۱۷۳۵	رو بِدو کرد آن زن و گفت ای اَمین	هیچ بسیاریِّ ما مُنْکَر مَبین
۱۷۳۶	بین که با بسیاریِ ما بر بِساط	تَنگ می‌آید شما را اِنْبِساط؟
۱۷۳۷	در لَواطه می‌فُتید از قَحْطِ زن	فاعِل و مَفْعولْ رُسوایِ زَمَن
۱۷۳۸	تو مَبین این واقِعات روزگار	کَزْ فَلَک می‌گردد اینجا ناگُوار
۱۷۳۹	تو مَبین تَحْشیرِ روزیّ و مَعاش	تو مَبین این قَحْط و خَوْف و اِرْتِعاش
۱۷۴۰	بین که با این جُمله تَلْخی‌هایِ او	مُردهٔ اویید و ناپَروایِ او
۱۷۴۱	رَحمَتی دان اِمْتِحانِ تَلْخ را	نِقْمَتی دان مُلْکِ مَرو و بَلْخ را
۱۷۴۲	آن بِراهیم از تَلَف نَگْریخت و مانْد	این بِراهیم از شَرَف بُگْریخت و رانْد
۱۷۴۳	آن نَسوزَد وینْ بِسوزَد ای عَجَب	نَعْلِ مَعْکوس است در راهِ طَلَب

مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۵۹ – مَثَل