مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۷۴ – یافتنِ مُرید مُراد را و مُلاقاتِ او با شیخْ نزدیکِ آن بیشه
| ۲۱۳۱ | اَنْدَرین بود او که شیخِ نامْدار | زود پیش اُفتاد بر شیری سَوار | |
| ۲۱۳۲ | شیرْ غُرّان هیزُمَش را می‌کَشید | بر سَرِ هیزُم نِشَسته آن سَعید | |
| ۲۱۳۳ | تازیانَه‌ش مارِ نَر بود از شَرَف | مار را بِگْرفته چون خَرزَن به کَف | |
| ۲۱۳۴ | تو یَقین می‌دان که هر شیخی که هست | هم سَواری می‌کُند بر شیرِ مَست | |
| ۲۱۳۵ | گَرچه آن مَحْسوس و این مَجْسوس نیست | لیکْ آن بر چَشمِ جانْ مَلْبوس نیست | |
| ۲۱۳۶ | صد هزاران شیرْ زیرِ را نَشان | پیشِ دیده‌یْ غَیْب‌دانْ هیزُم‌کَشان | |
| ۲۱۳۷ | لیکْ یک یک را خدا مَحْسوس کرد | تا که بینَد نیز او که نیست مَرد | |
| ۲۱۳۸ | دیدَش از دور و بِخَندید آن خَدیو | گفت آن را مَشْنو ای مَفْتونِ دیو | |
| ۲۱۳۹ | از ضَمیرِ او بِدانست آن جَلیل | هم زِ نورِ دل بَلی نِعْمَ الدَّلیل | |
| ۲۱۴۰ | خوانْد بر وِیْ یک به یک آن ذوفُنون | آنچه در رَهْ رَفت بر وِیْ تا کُنون | |
| ۲۱۴۱ | بَعد از آن در مُشکلِ اِنْکارِ زَن | بَر گُشاد آن خوشْ‌سَراینده دَهَن | |
| ۲۱۴۲ | کان تَحَمُّل از هوایِ نَفْس نیست | آن خیالِ نَفْسِ توست آن جا مَایست | |
| ۲۱۴۳ | گَرنه صَبرم می‌کَشیدی بارِ زَن | کِی کَشیدی شیرِ نَر بیگارِ من؟ | |
| ۲۱۴۴ | اُشتُرانِ بُخْتی ایم اَنْدَر سَبَق | مَست و بی‌خود زیرِ مَحْمِل‌هایِ حَق | |
| ۲۱۴۵ | من نِیَم در اَمْر و فرمانْ نیمْ‌ْ خام | تا بِیَندیشَم من از تَشْنیعِ عام | |
| ۲۱۴۶ | عامِ ما و خاصِ ما فرمانِ اوست | جانِ ما بر رو دَوان جویانِ اوست | |
| ۲۱۴۷ | فَردیِ ما جُفْتیِ ما نَزْ هواست | جانِ ما چون مُهْره در دستِ خداست | |
| ۲۱۴۸ | نازِ آن اَبْلَه کَشیم و صد چو او | نه زِ عشقِ رَنگ و نه سودایِ بو | |
| ۲۱۴۹ | این قَدَر خود درسِ شاگردانِ ماست | کَرّ و فَرِّ مَلْحَمه‌یْ ما تا کجاست؟ | |
| ۲۱۵۰ | تا کجا؟ آن جا که جا را راه نیست | جُز سَنا بَرقِ مَهِ اللهْ نیست | |
| ۲۱۵۱ | از همه اَوْهام و تَصویراتْ دور | نورِ نورِ نورِ نورِ نورِ نورِ | |
| ۲۱۵۲ | بَهرِ تو ار پَست کردم گفت و گو | تا بِسازی با رفیقِ زشتْ‌خو | |
| ۲۱۵۳ | تا کَشی خَندان و خوشْ بارِ حَرَج | از پِیِ اَلصَّبْرُ مِفْتاحُ الْفَرَج | |
| ۲۱۵۴ | چون بِسازی با خَسیِّ این خَسان | گَردی اَنْدَر نورِ سُنَّت‌ها رَسان | |
| ۲۱۵۵ | کَانْبیا رَنْجِ خَسانْ بَسْ دیده‌اند | از چُنین مارانْ بَسی پیچیده‌اند | |
| ۲۱۵۶ | چون مُراد و حُکْمِ یَزدانِ غَفور | بود در قِدْمَت تَجَلیّ و ظُهور | |
| ۲۱۵۷ | بی زِ ضِدّیْ ضِدّ را نَتْوان نِمود | وان شَهِ بی‌مِثْل را ضِدّی نبود |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!