مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۸۷ – مُبالِغه کردنِ موش در لابِه و زاری و وَصْلَت جُستن از چَغْزِ آبی
| ۲۶۹۳ | گفت کِی یار عزیزِ مِهْرکار | من ندارم بی‌رُخَت یک‌دَمْ قرار | |
| ۲۶۹۴ | روزْ نور و مَکْسَب و تابَم تویی | شبْ قَرار و سَلْوَت و خوابَم تویی | |
| ۲۶۹۵ | از مُروَّت باشد اَرْ شادَم کُنی | وَقت و بی‌وَقتْ از کَرَمْ یادَم کُنی | |
| ۲۶۹۶ | در شبانْروزی وظیفه‌یْ چاشْتگاه | راتِبه کردی وِصالْ ای نیکْ‌خواه | |
| ۲۶۹۷ | من بدین یک‌بار قانِع نیستم | در هوایَت طُرفه اِنْسانیستم | |
| ۲۶۹۸ | پانْصَد اِسْتِسْقاسْتَم اَنْدَر جِگَر | با هر اِسْتِسْقا قَرینْ جوعُ الْبَقَر | |
| ۲۶۹۹ | بی‌نیازی از غَمِ من ای امیر | دِهْ زکاتِ جاه و بِنْگَر در فَقیر | |
| ۲۷۰۰ | این فَقیرِ بی‌اَدَب نادَرْخوراست | لیکْ لُطْفِ عامِ تو زان بَرتَراست | |
| ۲۷۰۱ | می‌نَجویَد لُطْفِ عامِ تو سَنَد | آفتابی بر حَدَث‌ها می‌زَنَد | |
| ۲۷۰۲ | نورِ او را زان زیانی نابُدِه | وان حَدَث از خُشکی‌یی هیزُم شُده | |
| ۲۷۰۳ | تا حَدَث در گُلْخَنی شُد نورْ یافت | در دَر و دیوارِ حَمّامی بِتافت | |
| ۲۷۰۴ | بود آلایِش شُد آرایِش کُنون | چون بَرو بَرخوانْد خورشید آن فُسون | |
| ۲۷۰۵ | شَمْس هم مَعْده‌یْ زمین را گرم کرد | تا زمین باقی حَدَث‌ها را بِخَورد | |
| ۲۷۰۶ | جُزوِ خاکی گشت و رُست از وِیْ نَبات | هکَذا یَمْحُوالْاِلهُ السَّیِئات | |
| ۲۷۰۷ | با حَدَث که بَتَّرین است این کُند | کِشْ نَبات و نَرگس و نَسرین کُند | |
| ۲۷۰۸ | تا به نَسرینِ مَناسِک در وَفا | حَق چه بَخشَد در جَزا و در عَطا؟ | |
| ۲۷۰۹ | چون خَبیثان را چُنین خَلْعَت دَهَد | طَیّبین را تا چه بَخشَد در رَصَد؟ | |
| ۲۷۱۰ | آن دَهَد حَقْشان که لا عَیْنٌ رَاَت | که نگُنجَد در زبان و در لُغَت | |
| ۲۷۱۱ | ما کِه ییم این را بیا ای یارِ من | روزِ من روشن کُن از خُلْقِ حَسَن | |
| ۲۷۱۲ | مَنْگَر اَنْدَر زشتی و مَکْروهی‌اَم | که زِ پُر زَهْری چو مارِ کوهی‌اَم | |
| ۲۷۱۳ | ای کِه من زشت و خِصالَم جُمله زشت | چون شَوَم گُل چون مرا او خارْ کِشت؟ | |
| ۲۷۱۴ | نوبهارِ حُسنِ گُلْ دِهْ خار را | زینَتِ طاووس دِهْ این مار را | |
| ۲۷۱۵ | در کَمالِ زشتی‌اَم من مُنْتَهی | لُطْفِ تو در فَضْل و در فَن مُنْتَهی | |
| ۲۷۱۶ | حاجَتِ این مُنْتَهی زان مُنْتَهی | تو بَر آر ای حَسرتِ سَروِ سَهی | |
| ۲۷۱۷ | چون بِمیرَم فَضْلِ تو خواهد گریست | از کَرَم گَرچه زِ حاجَت او بَری ست | |
| ۲۷۱۸ | بر سَرِ گورم بَسی خواهد ِنشَست | خواهد از چَشمِ لَطیفَش اَشکْ جَست | |
| ۲۷۱۹ | نوحه خواهد کرد بر مَحْرومی اَم | چَشمْ خواهد بَست از مَظْلومی اَم | |
| ۲۷۲۰ | اَنْدکی زان لُطْف‌ها اکنون بِکُن | حَلْقه‌یی در گوشِ من کُن زان سُخُن | |
| ۲۷۲۱ | آن کِه خواهی گفت تو با خاکِ من | بَرفَشان بر مَدْرِکِ غَمْناکِ من |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!