مثنوی مولانا – دفتر ششم – بخش ۹۵ – رُجوع کردن به حِکایَتِ آن شَخْصِ وامْ کرده و آمدنِ او به امیدِ عِنایَتِ آن مُحْتَسِب سویِ تبریز
| ۳۱۱۴ | آن غَریبِ مُمْتَحَن از بیمِ وام | در رَهْ آمد سویِ آن دارُالسَّلام | |
| ۳۱۱۵ | شُد سویِ تبریز و کویِ گُلْسِتان | خُفته اومیدش فرازِ گُلْ سِتان | |
| ۳۱۱۶ | زَد زِ دارُالْمُلْکِ تبریزِ سَنی | بر اُمیدش روشنی بر روشنی | |
| ۳۱۱۷ | جانْش خندان شُد از آن روضه‌یْ رِجال | از نَسیمِ یوسُف و مصرِ وِصال | |
| ۳۱۱۸ | گفت یا حادی اَنِخْ لی ناقَتی | جاءَ اِسْعادی وَ طارَت فاقَتی | |
| ۳۱۱۹ | اُبْرُکی یا ناقَتی طابَ الاُمُور | اِنَّ تَبْریزاً مُناخاتُ الصُّدور | |
| ۳۱۲۰ | اِسْرَحی یا ناقَتی حَوْلَ الرّیاض | اِنَّ تبریزاً لَنا نِعْمَ الْمُفاض | |
| ۳۱۲۱ | سارِبانا بار بُگْشا زُ اشْتُران | شهرِ تَبریز است و کویِ گُلْسِتان | |
| ۳۱۲۲ | فَرِّ فردوسی‌ست این پالیز را | شَعْشَعه‌یْ عَرشی‌ست این تبریز را | |
| ۳۱۲۳ | هر زمانی فَوجْ روح‌انگیزِ جان | از فَرازِ عَرشْ بر تبریزیان | |
| ۳۱۲۴ | چون وُثاقِ مُحْتَسِب جُست آن غَریب | خَلْق گُفتندَش که بُگْذشت آن حَبیب | |
| ۳۱۲۵ | او پَریر از دارِ دنیا نَقْل کرد | مَرد و زن از واقِعه‌یْ او روی‌زَرد | |
| ۳۱۲۶ | رَفت آن طاووسِ عَرشی سویِ عَرش | چون رَسید از هاتِفانَش بویِ عَرش | |
| ۳۱۲۷ | سایه‌اَش گَرچه پَناهِ خَلْق بود | دَرنَوَرْدید آفتابَشْ زود زود | |
| ۳۱۲۸ | رانْد او کَشتی ازین ساحِلْ پَریر | گشته بود آن خواجه زین غَم‌خانه سیر | |
| ۳۱۲۹ | نَعره‌یی زد مَرد و بی‌هوش اوفْتاد | گوییا او نیز در پِیْ جانْ بِداد | |
| ۳۱۳۰ | پَسْ گُلاب و آبْ بَر رویَش زَدَند | هَمرَهان بر حالَتَش گِریان شُدند | |
| ۳۱۳۱ | تا به شبْ بی‌خویش بود و بَعد از آن | نیم‌مُرده بازگشت از غَیْبْ جان |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!