مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۵۲ – آمدنِ آن زنِ کافِر با طِفْلِ شیرخواره به نزدیکِ مُصْطَفیٰ عَلَیْهِ السَّلام و ناطِق شُدنِ عیسی‌وار به مُعْجزاتِ رَسول صَلَی اللهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّم
| ۳۲۲۱ | هم ازان دِهْ یک زنی از کافِران | سویِ پیغامبر دَوان شُد زِ امْتِحان | |
| ۳۲۲۲ | پیشِ پیغامبر دَر آمَد با خِمار | کودکی دو ماهه زن را بر کِنار | |
| ۳۲۲۳ | گفت کودک سَلَّمَ اللهُ عَلَیْک | یا رَسولَ اَللهْ قَدْ جِئْنا اِلَیْک | |
| ۳۲۲۴ | مادرش از خشم گُفتَش هی خَموش | کیْت اَفْکَند این شهادت را به گوش؟ | |
| ۳۲۲۵ | این کی اَت آموخت ای طِفْلِ صَغیر | که زبانَت گشت در طِفْلی جَریر؟ | |
| ۳۲۲۶ | گفت حَق آموخت آن گَهْ جِبْرئیل | در بَیان با جبرئیلم من رَسیل | |
| ۳۲۲۷ | گفت کو؟ گفتا که بالایِ سَرَت | می‌نَبینی؟ کُن به بالا مَنْظَرَت | |
| ۳۲۲۸ | ایستاده بر سَرِ تو جِبْرئیل | مَر مرا گشته به صد گونه دلیل | |
| ۳۲۲۹ | گفت می‌بینی تو؟ گفتا که بلی | بر سَرَت تابانْ چو بَدْری کامِلی | |
| ۳۲۳۰ | می‌بیاموزَد مرا وَصْفِ رَسول | زان عُلُّوَم می‌رَهانَد زین سُفول | |
| ۳۲۳۱ | پس رَسولَش گفت ای طِفْلِ رَضیع | چیست نامَت؟ باز گو و شو مُطیع | |
| ۳۲۳۲ | گفت نامَم پیشِ حَقْ عَبْدُالْعَزیز | عَبْدِ عُزّی پیشِ این یک مُشتِ حیز | |
| ۳۲۳۳ | من زِ عُزّی پاک و بیزار و بَری | حَقِّ آن که دادَت این پیغامبری | |
| ۳۲۳۴ | کودکِ دو ماهه هَمچون ماهِ بَدْر | درسِ بالغ گفته چون اَصْحابِ صَدْر | |
| ۳۲۳۵ | پس حَنوط آن دَمْ زِ جَنَّت دَر رَسید | تا دِماغِ طِفْل و مادر بو کَشید | |
| ۳۲۳۶ | هر دو می‌گفتند کَزْ خَوْفِ سُقوط | جانْ سِپُردن بِهْ بَرین بویِ حَنوط | |
| ۳۲۳۷ | آن کسی را کِشْ مُعَرِّف حَقْ بُوَد | جامِد و نامیش صد صَدَّق زَنَد | |
| ۳۲۳۸ | آن کسی را کِشْ خدا حافظ بُوَد | مُرغ و ماهی مَر وِرا حارِس شود |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!