مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۱۷۸ – قِصّه وکیلِ صَدْرِ جهان که مُتَّهَم شُد و از بُخارا گُریخت از بیمِ جان باز عشقش کَشید رو کَشان که کارِ جانْ سَهْل باشد عاشقان را

1. 

   خورشید گفته:

   2022-03-15 در 9:58 ب.ظ

   🌞

   هرچه از وِی شاد گردی در جهان
   از فِراقِ او بیَندیش آن زمان

   زآنچه گشتی شاد، بس کَس شاد شد
   آخر از وِی جَست و هم‌چون باد شد

   از تو هم بِجْهَد، تو دل بر وی مَنه
   پیش از آن کو بِجْهَد، از وِی تو بِجِه

   #مثنوی_مولانا
   دفتر سوم، بخش
   ابیات ۳۶۹۹_۳۶۹۷

   🚘🏠💰👸🏻

   ☆ در این جهان داشتنِ هر چیزی باعث خوشحالی و شادیِ تو شد، همان زمان به از دست دادنش فکر کن. چون در این دنیا هیچ چیزی ثبات ندارد.

   ☆ چیزی که تو رو شاد کرده، باعث خوشحالیِ بسیاری از انسانهای گذشته هم شده، ولی همانطوری که می‌بینی مثل باد از دست آنها هم رفت.

   ☆ بِدان، هر آنچه که باعث شادی توست، از دست رفتنی است، پس دلبسته وجودِ آنها مشو، قبل از اینکه زمانه آنها را از دست تو بگیرد، خودت را از وابستگی به آنها رها کن.

   🔸به هیچ‌یک از داشته‌هایمان افتخار نکنیم، دلخوش و دلبسته دارایی، زیبایی، پُست و مقام، دانش و …. نباشیم در چشم بهم زدنی ممکن است از دستشان بدهیم.

   #وارستگی

   پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید