مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۲۱۶ – نَظَرکردنِ پیغامبر عَلَیْهِ السَّلام به اسیران و تَبَسُّم کردن و گفتن که عَجِبْتُ مِنْ قَوْمٍ یُجَرّونَ اِلَی الْجَنَّةِ بِالْسَّلاسِلِ وَ الْاَغْلالِ
| ۴۴۷۴ | دید پیغامبر یکی جَوْقی اسیر | که هَمی‌بُردند و ایشان در نَفیر | |
| ۴۴۷۵ | دیدَشان در بَندْ آن آگاه شیر | می نَظَر کردند در وِی زیرْ زیر | |
| ۴۴۷۶ | تا هَمی‌خایید هر یک از غَضَب | بر رَسولِ صِدْقْ دندان‌ها و لب | |
| ۴۴۷۷ | زَهْره نه با آن غَضَب که دَمْ زَنَند | زان که در زَنجیرِ قَهْرِ دَهْ‌مَنَند | |
| ۴۴۷۸ | می‌کَشانَدْشان مُوَکَّل سویِ شهر | می‌بَرَد از کافِرسْتانْشان به قَهْر | |
| ۴۴۷۹ | نه فِدایی می‌سِتانَد نه زَری | نه شِفاعَت می‌رَسَد از سَروَری | |
| ۴۴۸۰ | رَحمَتِ عالَم هَمی‌گویند و او | عالَمی را می‌بُرَد حَلْق و گِلو | |
| ۴۴۸۱ | با هزار اِنْکار می‌رَفتند راه | زیرِ لبْ طَعْنه‌زَنانْ بر کارِ شاه | |
| ۴۴۸۲ | چاره‌ها کردیم و این جا چاره نیست | خود دلِ این مَرد کَمْ از خاره نیست | |
| ۴۴۸۳ | ما هزاران مَردِ شیرْ اَلْپْ اَرْسَلان | با دو سه عُریانِ سُستِ نیم‌جان | |
| ۴۴۸۴ | این چُنین دَرمانده‌ایم از کَژْرَوی‌ست | یا زِ اَخْتَرهاست یا خود جادُوی‌ست؟ | |
| ۴۴۸۵ | بَختِ ما را بَر دَرید آن بَختِ او | تَختِ ما شُد سَرنِگون از تَختِ او | |
| ۴۴۸۶ | کارِ او از جادُوی گَر گشت زَفْت | جادویی کردیم ما هم چون نَرَفت؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!