مثنوی مولانا – دفتر سوّم – بخش ۲۱۸ – سِرِّ آن که بی‌مُراد بازگشتنِ رَسول عَلَیْهِ السَّلام از حُدَیْبیّه حَقْ تَعالیٰ لَقَبِ آن فَتْح کرد که اِنّا فَتَحْنا که به صورتِ غَلَق بود و به مَعنیِ فَتْح چُنان که شکستنِ مُشکْ به ظاهرْ شِکَستن است و به مَعنی دُرُست کردن است مُشکیِ او را و تکمیلِ فَوایِدِ اوست
| ۴۵۰۴ | آمَدَش پیغام از دولت که رو | تو زِ مَنْعِ این ظَفَر غمگین مَشو | |
| ۴۵۰۵ | کَنْدَرین خواریِّ نَقْدَت فَتْح‌هاست | نَکْ فُلان قَلْعه فُلان بُقْعه تو راست | |
| ۴۵۰۶ | بِنْگَر آخِر چون که واگردید تَفْت | بر قُرَیْظه وْ بر نَضیر از وِیْ چه رَفْت | |
| ۴۵۰۷ | قَلْعه‌ها هم گِرْدِ آن دو بُقْعه‌ها | شُد مُسَلَّم وَزْ غَنایِم نَفْع‌ها | |
| ۴۵۰۸ | وَرْ نباشد آن تو بِنْگَر کین فَریق | پُر غَم و رَنْجَند و مَفْتون و عَشیق | |
| ۴۵۰۹ | زَهْرِ خواری را چو شِکَّر می‌خورند | خارِ غَم‌ها را چو اُشتُر می‌چَرَند | |
| ۴۵۱۰ | بَهرِ عَیْنِ غَم نه از بَهرِ فَرَج | این تَسافُل پیشِ ایشان چون دَرَج | |
| ۴۵۱۱ | آن چُنان شادند اَنْدَر قَعْرِ چاه | که هَمی‌تَرسَند از تَخت و کُلاه | |
| ۴۵۱۲ | هر کجا دِلْبَر بُوَد خود هم نِشین | فوقِ گَردون است نه زیرِ زمین |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!