رباعی ۱۲۴ مولانا

 

گَر باد بَران زُلْفِ پَریشانْ زَنَدَت مَهْ طالَ بَقا از بُنِ دندانْ زَنَدَت
ای ناصِحِ من زِ خود بَرآیی و زِ نُصح گَر زانچه دِلَم چَشید بر جانْ زَنَدَت

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *