مکتوبات مولانا – مکتوب ۲۵ – به نورالدّین ولدجاجا، دربارۀ نظام‌الدّین داماد حسام‌الدّین چلبی
اِنَّ اللهَ مَعَ الَّذِینَ اَتَّقَوا وَّالَّذِینَ هُم مُّحسِنُونَ[۱]، زندگانیِ مجلسِ عالیِ امیرِ اجلّ، خدای ترس، خیرپیشه، پاک اندیشه، زاهد عابد، طالب الآخرة، صاحب الصّفات الفاخرة، المعظّم لأوامرالله، الحافظ لحدودالله، لطیف الأفعال، کریم الأقوال، نورالدّولة والدّین، افتخارالامرآء فی العالمین ادام اللهُ عُلوَّهُ، در غرایب خیرات و نوادر حسنات و دقایقِ تعظیم حق سالهای نامحصور باقی باد.
سلام و دعای فراوان از این داعی مخلص، علی تجدّد السّاعات و تواترالاوقات، بپذیرد و آرزومندی و اشتیاق به لقایِ عالَم آرای: سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مَّنْ اَثَرِ السُّجودِ[۲]، غالب و باعث داند. ملاقات به خیر باد.
اعلام می‌رود حال فرزند مخلص، نظام الدّین، نظم الله اموره که سخت زیانمند است به انواع و دل‌های دوستان همه خسته و رنجور است و متوجّه است بدان طرف. امید از یاری و کهترنوازی و لطف شما آن است که بر قاعدۀ معهود خود نوازش کنند و دستش گیرند. و یاری دهند، چنانکه پیش از این لطف‌ها فرموده‌ایت و بر خود حیف‌ها گرفته‌اید لله تعالی. آن نزد حق ضایع نیست و قبول است. اِنَّ اَللهَ لَایَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ[۳]، الدُّنْیَا مَزْرَعَةٌ الآخِرَةِ[۴]، مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِّاَئةُ حَبَّةٍ[۵]. پیش از آن که هنگام زرع بگذرد و وقتِ زراعت منقضی شود، از روی عقل و ایمان واجب است و فرض است مبالغه کردن و مبادرت نمودن و هر نوع تخم خیر کاشتن، خاصّه که فرزند عزیز، نظام الدّین، خویشی و مصاهره به خدمتِ ملک المشایخ، ضیاءِ الحقّ، امین القلوب، جنیدالزّمان، حسام الدّین متّع الله المسلمین بطول بقائه دارد و این خیر به خیرهای دیگر نماند، انّ الله تعالی عباداً امجاداً محلّهم فی الارض کمحلّ المطر، ان وقع علی البَّراَخْرجَ البُرّ و اِنْ وَقَع علی البحر اخرج الدُّرّ.
امید دارم فرزند، نظام الدّین، به تربیت و احسان شما که در حقِّ همۀ محتاجان مشهور و معروف است و همه شاکرند و ذاکرند از خدمتِ شما طُوبَی لَکُمْ، او نیز در جوارِ عصمت و حریمِ حمایت و فرط عنایت شما، شادمانی، سالم و غانم باز گردد تا بر این داعی و فقرای ما منّت‌ها باشد و ثوابِ بی‌حدّ و نیای بی‌عدّ به حاصل آید. اِنْ شاءَ الله تعالی.
———————–
[۱] آیۀ ۱۲۸ سورۀ نحل: بی‌گمان خداوند با پرهیزگاران و نیکوکاران است.
[۲] بخشی از آیۀ ۲۹ سورۀ فتح: نشانه آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود است.
[۳] بخشی از آیۀ ۴۰ سورۀ نساء: خداوند به اندازه ذره‌ای نیز ستم نمی‌کند.
[۴] حدیث نبوی: دنیا مزرعه آخرت است.
[۵] بخشی از آیۀ ۲۶۱ سورۀ بقره: داستان کسانی که اموالشان را در راه خدا می‌بخشند همچون دانه‌ای است که هفت خوشه می‌رویاند و در هر خوشه‌ای یکصد دانه.
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!