مکتوبات مولانا – مکتوب ۲۸ – به یکی از امرا اظهار شادی از بازگشت وی و عدم امکان دیدار به سبب بیماریِ صلاح‌الدّین

سلامِ حق و رحمتِ ابدی بر ذاتِ شریف ملک الامرا، باسط العدل، ناصرالحق، اب الملوک والسّلاطین ادام اللهُ عُلوَّهُ باد. ثنا و القاب آن است که حق تعالی می‌فرماید در حقِّ بندگانِ نیکوکار خویش که ثنایِ حق مر بندگانِ صادق را خلعتی است که کهن نشود و بخششی است که روزافزون باشد و دولتی است که ابداً پاینده بود و کسی از او نستاند و کسی از او میراث نبرد، هر جایی که رَود آن دولت و آن ثنا رفیقِ او باشد، چنانکه بندگان را می‌ستاید و ثنا و القاب می‌شمرد در کتابِ قدیم که: الصَّابِرِینَ وَالصَّادِقِینَ وَالْقَانِتِینَ وَالْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْاَسْحَارِ^[۱]. چنانکه امروز در این دولت ملک الامرا والخواصّ است ادام اللهُ عُلوَّهُ و زاد توفیقه که آمدن و رسیدنش مبارک باد. بسی خیرات را زنده کرد و مظلومان را شاد کرد، و خلق را شاد و شاکر دیدم، پرسیدم: سببِ این شادی چیست؟ گفتند: قدوم و احسانِ ملک الامرا. خواستم که به خدمت آیم و روی مبارک را زیارت کنم. الّا هنوز قسمت نبود و به سببِ ضعف و ناتوانیِ شیخ المشایخ ولیّ الله فی الارض، ابایزید الوقت، قطب الزّمان، صلاح الحقّ والدّین مدّالله برکاته علینا وعلی المسلمین مشغول بودم. چنانکه شما را معلوم است، خاطرِ مبارک ایشان با این همه رنجوریِ دراز و با چنان استغراقِ دریایِ انوارِ رحمتِ حق که اولیا را دم به دم، موج بر موج است که فراغتِ سر خارندن ندارد از غلبات موج‌های نورِ حق، قیاس کند ملک الامرا که امرای دولت را و رعیّت این ملک را چون حوالۀ امروز به عنایت و اهتمام شماست، از محافظتِ مصالح فراغت ندارند، پس آن بنده را که نایب و خلیفۀ حق بود در ملکوتِ آسمان و زمین که: اِنَّی جَاعِلٌ فِی الْاَرضِ خَلِیفَهً^[۲]. و جمله جان‌ها روشن را حواله بدو بوَد، چند استغراق و مشغولی باشد، نامه بر نامه، پیک که بر پیک که: وَالْمُرسَلَاتِ عُرفاً^[۳]. این سخن را نهایت نیست. مقصود آن است که با این همه مشغولی‌های لطیف و نازک، از بس که خاطرِ ایشان متعلّق بوده است به جانبِ ملک الامرا، در این مدّت، کم روز بوده است که به دعا مدد کرده نشد. باری تعالی برکاتِ اوقات ایشان را از ما و از شما و از این دولت منقطع مگرداناد و دعایِ ایشان در دوامِ دولتِ شما مستجاب باد. آمین یا ربّ العالمین.
—————————

[۱] آیۀ ۱۷ سورۀ آل عمران: آنان شکیبایان و راستگویان و فرمانبرداران و بخشندگان و استغفارگران سحرگاهانند.

[۲] بخشی از آیۀ ۳۰ سورۀ بقره: من گمارنده جانشینی در زمینم.

[۳] آیۀ ۱ سورۀ مرسلات: سوگند به فرستادگان پیاپی‌.