مکتوبات مولانا – مکتوب ۳۰ – به معین‌الدّین پروانه در تشکر از احسان‌های وی

آفتاب اقبال بخشِ: لَا شَرقِیَّهٍ وَلَا غَربِیَّهٍ^[۱] و لا ارضیَّة و لا سماویّةً، بل الهیّةً ربّانیّةً ازلیّةً ابدیةً، بر ذاتِ مطهَّرِ منوّر معطّر لطیفِ شریفِ ولیّ الایادی والنّعم، ملک الامرا و الحجّاب، فلک المعالی، تاج الاعالی، الدّستورالرّبانی و الحاکم الرّوحانی، الغ قتلغ دین پرور، پروانه بک خلّدالله علوّه تابنده و مشرف باد.
ربّ الارباب و ملهِم در هر اندیشه و تردّدی من شد و هادی، و آن ذاتِ خوب‌صفات را از شرّ و شومی و مکر و وسوسۀ قاطعانِ طریقِ دین و غولان و دیوان راه‌بُر این صراطِ مستقیم نگاهش داراد تا همچون خود زِ شب و ناخوش و سرد و فسرده و محرومش نکنند. حق تعالی می‌فرماید در حقِّ این راهزنان که راهنمایی دعوی می‌کنند: اِنَّ کَثِیراً مّنَ الْأَحبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَیَأْکُلُونَ اَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللهِ^[۲].
اندرین ره صد هزار ابلیس آدم روی هست
تا هر آدم روی را زنهار کآدم نشمری^[۳]
*
اندر این آستان پر تلبیس
نان به لاحول می‌خورد ابلیس^[۴]
قدّسه الله عنهم بحفظه. و با این همه کوری، طعن زنند در اهلِ دین و احتیاط نکنند و نگویند:
چو ما را چشم باطن‌بین تباه است
کجا دانیم کان گُل یا گیاه است^[۵]
سلام و دعا و تحیّت از صدق و ولا و اخلاق و صفا رسانیده می‌آید و شکرهای بی‌حدّ داریم. عذر و مکافاتِ این احسان‌ها از خزانۀ: وَللهِ خَزَائِنُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرضِ^[۶] به ذاتِ شریفش متواتر و متواصل باد. یا ربّ العالمین.

———————-

[۱] بخشی از آیۀ ۳۵ سورۀ نور: نه شرقی است و نه غربی.

[۲] بخشی از آیۀ ۳۴ سورۀ توبه: بسیاری از احبار و راهبان، اموال مردم را به ناحق می‌خورند و از راه خدا باز می‌دارند.

[۳] بیتی از قصیده سنایی غزنوی.

[۴] با اندکی اختلاف از حدیقة الحقیقه سنایی.

[۵] با اندک اختلاف از خسرو و شیرین نظامی گنجوی.

[۶] بخشی از آیۀ ۷ سورۀ منافقون: خزانه‌های آسمان و زمین از آن خداوند است.