مکتوبات مولانا – مکتوب ۶۶ – به مجدالدّین اتابک در توصیۀ بهاءالدّین از اقربای بیت مولانا

اَللهُ یجمَعُ بینَنا و یرفَعُ البُعدَ عن بینِنا[۱]. سَنةُ الوصل سِنةُ الهجر سَنة^[۲]. تکاثرت الاشواقُ الی لقاء الصّدرِ الکبیر. فخرالمدرّسین، تاج الأُدبا، ذی فنون، الحسیبُ النسیب، مجدالدّولة والدّین ادام اللهُ عُلوَّهُ قَصُرتِ الالقاب لالِقلَّة اوصافِه و شمایلِه الشّریفةِ ولکن احترازاً عن سَآمة خاطِره الشّریفِ فی مؤنِة المطالعه و هی فی القلب مکتوبةٌ و عندالله مُعَدّةٌ لیوم الثواب.
انهی السّلام الکثیر مقروناً بخلوص المحبّة فی سِرّ سِرِّ القلب عجلّ اللهُ تعالی بکرمه العودةً المبارکة مع المراد والسّلامة والسّعادة، خیرَ ایابٍ و احسن رُجوعٍ. آمین یا ربّ العالمین.
و نُهنی الی خدمتهِ الشَریفه المغتنمة المُفَرّجةِ المُنَشّطة لاسلبَها اللهُ عنّا ابداً انّ حاملَ الخدمة، بهاءالدّین، من اقربآء بیت مولانا و هم فی غایة الفقر والاقلال، کثیرٌ من الحیآء والصّبر، یحتملون من الفاقة ما لو کان علی غیرهم مَلَاء الاذان من الایذان و الشّکوی و لاشکّ بانّ شبکة رّزق الدّنیا هی الوَقاحةُ والحیآءُ یمنع الرّزق والکریم یستحیی عن عرض حاجة اخیه والصّبر علی فاقة نفسه محمودٌ والصّبر علی فاقة اخیه قساوةٌ و مذموم. و قد علمتُ حلمَکُم و مودتّکم لاسیّما علی اهالینا و اقرباینا و معارفنا و کیف لا و انتم نحن و نحن انتم.
رُوحُهُ رُوحی وَ رُوحی رُوحُهُ
مَن رَأی رُوحَینِ عاشا فی بَدَن؟^[۳]
نرجو من کرمه البسیط و لطفه المحیط ان یدبّر حاجتهم و ینهی حالَهم احسن انهآءٌ الی حضرة الصّاحب الاعظم[۴]، ملک الوزراء الاکرم الاعلم مدّاللهُ علوّهُ و جلالَه فی دولةٍ صافیةٍ و نعمةٍ وافیةٍ ان یسلکهم فی سلک ممالیکه و خدّمه لیستظلّوا بظلّه اللّطیفِ الوافرالوارف و یستعصِموا بحبله الحصیف الکاثف وینجون من غمزاتِ الشّقآء والاغلام و مخالیب نوایب الایّام طلباً لمرضات اللہ تعالی و ذخیرةً لیوم یحتاجُ النّاس فیهِ الی العمل الصّالح و یکون الطّاعةُ فیها، تَعظِیمُ اَمرِاللهِ والشَّفَقَةُ عَلَی خَلقِ اللهِ^[۵]، الّتی قدّمها العبد اکرم بضاعةٍ فی ذلک الیوم، یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَ لَا بَنُونَ اِلَّا مَنْ اَتَی اللهَ بِقَلْبٍ سَلِیم^[۶].
و خاطرکم منبعُ الفضایل و نثرالحِکم علیکم اولی لانّ الغُیوم یأخذ من البحر و اکثر ما یقطُر یقطر علیه فهو احقّ به[۷].
و اِن تَری عیباً فَسَدِّ الخَللا
فجِلّ من لا عیب فیهِ و عَلا^[۸]
منتظراتٌ لعود المجلس الکریم، اقَرّاللهُ اَعیُنَهُنَّ و اَعینِنا[۹].

————————

[۱] خداوند ما را متحد و دوری را از میان ما ببرد.

[۲] ضرب المثل عربی: لحظه‌ای خواب آلودگی به درازای یک سال.

[۳] بیت ۳ از غزل ۲۱۲۷ مولانا، جان او جان من، جان من جان او، که دیده دو جان در یک بدن زندگی کند؟.

[۴] ما از لطف و کرم او می‌خواهیم که نیازهای آنها را برآورد و حال آنها را به بهترین وجه به حضرت صاحب اعظم برساند.

[۵] بزرگ داشتن اوامر الهی و محبت نسبت به مخلوق خداوند.

[۶] آیۀ ۸۹ و ۸۸ سورۀ شعراء: روزی که هیچ مال و فرزندی سود نمی‌دهد، مگر کسی که دلی پاک به سوی خدا بیاورد.

[۷] ترجمۀ استاد سبحانی: و دل شما منبع فضیلت‌هاست و پاشدن حکمت است، زیرا که ابرها آب را از دریا می‌گیرند، اما بیش از آنچه گرفته‌اند به بارند و این شایستۀ آنهاست.

[۸] اگر عیبی دیدی چشم بپوشان که بی‌عیب والامقام است.

[۹] در انتظار مجلس سخاوتمندانه شما هستم، خداوند چشمان آنها و چشمان ما را روشن گرداند.