مکتوبات مولانا – مکتوب ۷۸ – به معین‌الدّین پروانه درخواست مساعدت به حسام‌الدّین چلبی

ابوابِ خیراتِ ملک الامرا، سیّدالخواص، مغیث الخلایق، زکیّ الحقایق، محیی العدل وافرالفضل، نادرة الزّمان، زعیم الامن والامان، شریف الذّکر، دقیق الفکر، الحسیب النّسیب، الجمیل الاصیل، الغ اعظم، پروانه بک ادام اللهُ عُلوَّهُ و کبت حاسده و عدوّه گشاده و افزون باد.
سلام و دعا و آرزومندی مطالعه فرماید و تعطّش به لقای خوش‌سیمای عالم آرایِ شادی‌افزای همایونش غالب داند. اللّهمّ اجعلنا، اِخْوَاناً [۱] عَلَی سُرُرٍ مُّتَقَابِلِین[۲]، اگرچه صورتْ مقصّر است در ادراکِ خدمت امّا به صفتِ مودّت و محبّت و هواخواهی متّصل است.
و لیس التّزاور بقُرب المکان
بل التّزاور بقُرب الجَنان
قال الشاعر:
فقلت و ما نفعی بقُرب دیاره
اذا لم یکن بین القلوب قریب[۳]
و قال: سلامٌ علی الغایب الحاضر.
پیوسته آوازه و صیت خیرات و صدقات اعظم پروانه بک، علی العموم می‌رسید الی خلق الله بِسَدّ سُبُل الآفات و علی‌الخُصوص ببذلِ الصّدقات الی اولی الحاجات، این داعی را پیوسته آن آرزو و تمنّا بوده است که خیرِ شما به مصارفِ شریفۀ بزرگ منفعتِ خطیر منزلت مصروف باشد که آن است لایقِ همّت عالی.
هر که از نسب بلند زاید
او را سخن بلند باید[۴]
تا زرعِ الخیراتِ شما به خیرالمزارع کاشته شود و ریع‌های عجب بردهد عنایت و بذل و معاونت در اخراجاتِ شیخِ اجلّ اورعِ اروع، عارف الحق، امین الغیب، جنید الزّمان، ولیّ الله، حسام الدّین ادام اللهُ برکته تا بر منن سالفه منضمّ گردد که علامة قبول الخیرات اعادتها. اگر این کلمات دلپذیر آید بر خاطرِ نقّادِ وقّادِ تیزبینِ مُستَبین، لا زال منوّراً و مُطّلعاً علی الاَشْیَآءَ کَمَا هِیَ، احسان و ایثار دریغ ندارد که هنگامِ شفقت است و زمانِ رقّت است. مَا تَشَاؤُنَ اِلَّا اَن یَشَاءَ اللهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ[۵]، هُوَ اَهْلُ التَّقْوَی وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ[۶]. جاوید محسن باد.
————————–

[۱] کلمه “اخواناً” در نسخه نیامده است.

[۲] بخشی از آیۀ ۴۷ سورۀ حجر: و دوستانه بر تختها رویاروی بنشینند.

[۳] گفتم نزدیکی به منزل معشوق سودی ندارد زمانی که دل‌ها به هم نزدیک نباشند. شاعر این بیت یافت نشد.

[۴] با اندکی اختلاف از خمسه لیلی و مجنون، نظامی گنجوی.

[۵] آیۀ ۲۹ سورۀ تکویر: و نخواهید مگر آنچه خداوند، که پروردگار جهانیان است، بخواهد.

[۶] بخشی از آیۀ ۵۶ سورۀ مدّثر: اوست که سزاوار پرهیز ورزیدن است، و سزاوار آمرزگاری‌.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *