مولانا جلال الدین – بدیع الزمان فروزانفر – فصل دوم – ایّام تحصیل

چون بهاءولد سر در حجاب عدم کشید، مولانا که در آن هنگام بیست و چهارمین
مرحلۀ زندگانی را می پیمود به وصیّت پدر[۱] یا به خواهش سلطان علاءالدّين[۲] و بر حسب
روایت ولدنامه به خواهش مریدان[۳] بر جای پدر بنشست و بساط وعظ و افادت بگسترد و
شغل فتوی و تذكير را به رونق آورد و رایت شریعت برافراشت و یک سال تمام دور از
طریقت، مفتی شریعت بود تا برهان الدّين محقّق ترمذی بدو پیوست.

—————–

[۱]– تذکره دولتشاه، طبع لیدن (صفحه ۱۹۴) و آتشکده در ذکر شعرای بلخ.

[۲]– تذکره هفت اقلیم در ذکر شعرای بلخ.

[۳]– سلطان ولد در باب رجوع مریدان جدّ به پدر خود گوید:

تعزیه چون تمام شد پس از آن
خلق جمع آمدند پیر و جوان
همه کردند رو به فرزندش
که تویی در جمال مانندش
بعد از این دست ما و دامن تو
همه بنهاده ایم سوی تو رو
شاه ما بعد از این تو خواهی بود
از تو خواهیم جمله مایه و سود

شست برجاش شه جلال الدّین
رو بدو کرد خلق روی زمین