مولوی‌نامه – جلد اول – فصل چهارم: غیبت و خلسۀ ملکوتی

و نیز ممکن است که حالت کشف و شهود حقایق و پیش‌بینی وقایع به راستی و درستی در حالت مابین نوم و یقظه، یعنی در میان خواب و بیداری که به اصطلاح عرفا «غیبت» و «خلسۀ ملکوتی» گفته می‌شود، دست بدهد؛ اما این نوع روشن‌بینی‌ها و این قبیل فتوحات غیبی (البته اگر رحمانی باشد نه شیطانی) جز با قوت و صفای باطن، و روشن‌روانی، و پاکیزگی روح، برای کسی میسر نمی‌شود. و همان‌طور که اشاره شد حساب تلقینات و القاءات و تسویلات شیطانی را؛ که «إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیوحُونَ إِلی اَوْلِیائِهِمْ: سورۀ انعام ج ۷» از مکاشفات و الهامات ربانی جدا باید کرد؛ و در کشف این رموز و تمییز مابین الهامات ربانی و شیطانی از خداوند کریم توفیق هدایت باید خواست.

باز تکرار می‌کنم و سربسته می‌گویم که قضیۀ رؤیای صادق و امکان خواب دیدن حوادث را قبل از وقوع؛ چون دلایل متقن موثق مطمئن دارد؛ البته نباید تکذیب و انکار داشته باشیم.