مولوی‌نامه – جلد دوم – فصل چهارم: در قدم و حدوث حقیقی زمان را نمی‌توان اعتبار کرد

در قدم و حدوث حقیقی، زمان معتبر نیست وگرنه مستلزم تسلسل محال می‌شود.

و نیز حدوث عالم همه مستلزم این است که زمان هم حادث باشد؛ برای این‌که زمان به اعتقاد حکمای قدیم مقدار حرکت است؛ و چون حرکت حادث شد زمان هم طبعاً حادث خواهد بود.

خواجۀ طوسی در تجرید می‌گوید:

«و القدم و الحدوث، الحقیقیان لا یعتبر فیهما الزمان و الا تسلسل، و الحدوث الذاتی متحقق، و القدم و الحدوث اعتباران عقلیان ینقطعان بانقطاع الاعتبار».

و در مبحث زمان گوید:

«و حدوث العالم یستلزم حدوثه» یعنی: حدوث عالم،مستلزم این است که زمان هم حادث باشد؛برای این‌که زمان هم جزوی از اجزای عالم است.