مولوی‌نامه – جلد اول – چرا موضوع افکار و عقاید مولوی را انتخاب کردم
یادآوری می‌کنم که حدود هفده سال قبل یعنی در سنۀ ۱۳۳۶ شمسی به مناسبت هفتصدمین سال درگذشت مولوی از طرف کمیسیون ملی یونسکو در ایران با همکاری وزارت فرهنگ که در آن تاریخ به جای وزارت معارف سابق بود و هنوز به سه وزارت‌خانه (آموزش و پرورش، فرهنگ و هنر و وزارت علوم) تقسیم نشده بود در تالار بزرگ دانشکدۀ حقوق جشن مفصلی گرفتند که بنده هم در آن جشن تحت همین موضوع افکار و عقاید مولوی سخنرانی کردم و آن سخنرانی با گفتارهای گویندگان دیگر در کتابی به نام یادنامۀ مولوی در همان ایام طبع شده است.
حقیر در همان تاریخ گفتم و نوشتم که هفتصدمین سال وفات مولانا در سنۀ ۱۳۳۶ شمسی خالی از مسامحه و تساهل و اغماض نیست، برای این‌که وفات او علی‌التحقیق در پنجم ماه جمادی الآخرة ۶۷۲ هجری قمری بوده که هفتصدمین سال قمری آن سال ۱۳۷۲ قمری موافق ۱۳۳۱-۱۳۳۰ شمسی است.
اما در همان هنگام پیش‌بینی و اظهار امیدواری کردم و در همان یادنامه به طبع رسید که چون بنای گاه‌شماری رسمی امروز ما بر حساب شمسی هجری است؛ در سال ۱۳۵۲ شمسی که هفتصدمین سال شمسی وفات مولانا است آن جشن را دوباره تجدید کنند. بحمدالله زنده ماندم و دیدم که پیش‌گویی و آرزوی من صورت وقوع به خود گرفت و امروز که مصادف با همان سال ۱۳۵۲ هجری شمسی است آن جشن را تجدید کرده‌اند.
من نیز به همین مناسبت موضوع گفتار و سخنرانی خود را دنبال همان افکار و عقاید مولوی انتخاب کردم؛ اما سعی دارم که حتی‌الامکان گفته‌های قبل را تکرار نکنم، و نیز به عاشقان ادب فارسی و مشتاقان مکتب مولوی اطلاع می‌دهم که در این‌باره رساله‌یی مستقل در دست تألیف دارم که قسمت عمدۀ آن نوشته شده است و امیدوارم که به توفیق الهی صورت کامل طبع‌شدۀ آن به نظر طالبان آثار مولانا و فقهم الله تعالی برسد ان‌شاءالله تعالی.
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!