رسالۀ سپهسالار – قِسم اوّل – فصل اوّل – در اسنادِ خرقه و تلقینِ ذکرِ پدرِ حضرت خداوندگار، مولانا سلطان العلماء بهاء الدّین الولد، مُحمّد رَضی اللهُ عَنْه وَ عَنْ اَسلافِهِ وَ اَنسابِهِ

حضرتِ مولانا سلطان العلماء، قطب الوقت، بهاء الدّین الولد محمّد بنِ حسین بنِ احمد الخطیبی البلخی البکری[۱]، نسبِ او متصل است به خلیفۀ رسول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّم، ابی‎بکر الصِّدیق رَضی الله تَعالی عَنه، به روایاتِ صحیح و اسانیدِ درست و تمامتِ اجدادِ حضرت ایشان علماء و مفتیان بودند و در شهرِ بلخ و کافّۀ خراسان معروف و مشهور، امّا تلقینِ ذکر و خرقۀ او متصل است به پدرش احمد الخطیبی و از او به امام احمدِ غزالی و از او به ابوبکرِ نَسّاج و از او با محمّدِ زَجّاج و از او به ابی‌بکرِ شِبلی و از او با شیخ الطوایف، جُنید بغدادی[۲] و از او با سَری السَّقَطی و از او با معروف الکرخی و از او به داود الطائی و از او با حبیب العجمی و از او با حسن البصری و از او با امیرالمؤمنین علی بنِ ابی طالب مکی کَرَّمَ الله وَجهَهُ العَزیز و از او به سید المرسلین و خاتم النبیین محمّد المصطفی صَلَّی الله عَلَیْهِ وَسَلَّم وَ عَلی آلِهِ وَ عِترَتِهِ الطّاهِرِینَ الطَّیبِینَ اَجمَعین.
———————

[۱] محمد بن حسین خطیبی بکری، معروف به بهاء الدین ولد و سلطان العلما، (متولد ۵۴۳~ ۵۴۶ ه ق، وفات ۶۲۸ ه ق)، پدر بزرگوار مولانا جلال الدین محمد بلخی می باشد. تنها اثر به جا مانده از آن عارف بزرگ کتاب معارف است که مجموعه‌ای از نصایح و مواعظ عرفانی ایشان در مجالس وعظ و در پاسخ به سؤالات مریدان تقریر شده.

[۲] بخشی از حواشی استاد نفیسی: سید الطایف ابوالقاسم جنید ابن محمد خزاز قواریری بغدادی از بزرگان مشایخ عرفای قرن سوم بود، خاندان وی از مردم نهاوند بودند و وی خواهزادۀ سری سقطی عارف مشهور آن زمان و از اصحاب وی بود و نخست از ابوالثور از اصحاب شافعی دانش آموخت و گویند سی بار پیاده به حج رفت و مرد بسیار پارسای پرهیزگاری بود و در بغداد به سال ۲۹۷ یا ۲۹۸ یا ۲۹۹ درگذشت و او را در گورستان شونیزیه به خاک سپردند.