شرح مثنوی بدیع‌الزمان فروزانفر – دفتر اوّل – بخش ۵ – ملاقات پادشاه با آن وَلی که در خوابش نِمودند

کناران: اطراف بدن، جمع کنار به معنی طرف و گوشه، عمل کنار گرفتن نظیر چراغان، انگشتران (در لهجه‌ی مردم طبس و بشرویه که عمل بردن انگشتری نامزدی است به خانه‌ی عروس).

پرس پرسان: در زبان فارسی صفت فاعلی مختوم به (ان) وقتی مکرر شود ممکن است که علامت صفت را از اول حذف کنند مانند:

شاهنامه صبر: خودداری و تحمل و ترک جزع نسبت به امری ناخوش و مکروه، خویشتن داری از شتاب در حصول امری، درنگ و تامل.

الصبر مفتاح الفرج: حدیث نبوی است. (کنوز الحقایق، طبع هند، ص ۷۶).

همچنان‌که دیدار معشوق برای عاشق پاسخ‌گوی هر سؤال و گشاینده‌ی هر دشواری است وصول به ولی کامل و مرد خدا برای طالب همین حالت را دارد زیرا پیر تمام مطلوب مرید است چنان‌که معشوق تمام آرزوی عاشق است و پس‌ از وصول به مطلوب و معشوق، مشکلی در راه نمی‌ماند علاوه بر آن که پیر مشرف است بر خواطر سالک و از این رو ترجمان و باز گوینده‌ی اسرار و ضمائر او نیز تواند بود و چون مرید را به مقام کشف می‌رساند و در اشراق را بر روی او می‌گشاید حاجت به بحث و مناظره ندارد و مشکلات راه را بی‌قیل و قال از پیش پای سالک برمی‌گیرد و از نظر دیگر سؤال و بحث تا وقتی است که وصول حاصل نشده و طالب در راه است ولی پس از رسیدن و یافتن دیگر محلی برای پرسش باقی نمی‌ماند.

و مولانا در بیان این معنی می‌فرماید:

دیوان، ب ۳۲۵۹ نظیر آن از گفته‌ی شیخ سعدی:

غزلیات سعدی، ص ۳۰

إذا جاء القضاء ضاق الفضا: مثلی است که در شعر سنایی هم آمده است:

دیوان سنایی، طهران ۱۳۴۱، ص ۴۳

همان مأخذ، ص ۲۶۷

و در مجموعه‌ی امثال از محمد بن محمود، مکتوب روز شنبه رجب سال ۵۷۵ متعلق به جناب آقای جلال همایی بدین صورت است: إذا نزل القضاء ضاق الفضا. و در مجمع الامثال میدانی چنین است: إذا جاء القضاء ضاق الفضا.