شرح مثنوی بدیع‌الزمان فروزانفر – دفتر اوّل – بخش ۹۹ – اِظْهار مُعْجزۀ پیغمبر صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ به سُخَن آمدنِ سنگْ‌ریزه در دستِ ابوجَهْل عَلَیْهُ اللَّعْنَه و گواهی دادنِ سنگْ‌ریزه بر حَقیَّتِ مُحَمَّد صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ به رِسالَتِ او

مأخذ این قصه را بدین صورت تا کنون نیافته‌ام ولی مفاد آن یعنی تسبیح سنگ ریزه از معجزات مشهور حضرت رسول اکرم (ص) است و به چند صورت نقل شده که یکی این است: عن ابی ذر قال کنا جلوسا مع النَّبی (ص) فاخذ حصیات فی کفه فسبحن ثم وضعهن فی الارض فسکتن ثم اخذهن فسبحن. (از ابی ذر غفاری نقل می‌کنند که گفت ما با پیمبر (ص) نشسته بودیم و او چند سنگ ریزه در مشت گرفت و آنها تسبیح گفتند سپس بر زمینشان نهاد و خاموش شدند، دیگربار در مشت گرفت و آنها تسبیح گفتند) دلائل النبوة، طبع حیدر آباد دکن، ج ۲، ص ۱۵۴٫