مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۰۶ – غالِب شُدنِ حیلهٔ روباه بر اِسْتِعْصام و تَعَفُّفِ خَر و کَشیدنِ روبَه خَر را سویِ شیرْ به بیشه

۲۵۱۷	روبَهْ اَنْدَر حیله پایِ خود فَشُرد	ریشِ خَر بِگْرفت و آن خَر را بِبُرد
۲۵۱۸	مُطْربِ آن خانقَه کو تا که تَفْت	دَف زَنَد که خَر بِرَفت و خَر بِرَفت‌؟
۲۵۱۹	چون که خرگوشی بَرَد شیری به چاه	چون نَیارَد روبَهی خَر تا گیاه‌؟
۲۵۲۰	گوش را بَر بَند و اَفْسون‌ها مَخَور	جُز فُسونِ آن وَلیِّ دادْگَر
۲۵۲۱	آن فُسونِ خوش تَر از حَلْوایِ او	آن کِه صد حَلْواست خاکِ پایِ او
۲۵۲۲	خُنْب‌هایِ خُسروانی پُر زِ مِیْ	مایه بُرده از میِ لَب‌هایِ وِیْ
۲۵۲۳	عاشقِ مِیْ باشد آن جانِ بَعید	کو مِیِ لَب‌هایِ لَعْلَش را ندید
۲۵۲۴	آبِ شیرین چون نَبینَد مُرغِ کور	چون نگردد گِرْدِ چَشمه یْ آبِ شور‌؟
۲۵۲۵	موسیِ جانْ سینه را سینا کُند	طوطیانِ کور را بینا کُند
۲۵۲۶	خُسروِ شیرینِ جانْ نوبَت زَده‌ست	لاجَرَم در شهر قَند اَرْزان شُده‌ست
۲۵۲۷	یوسُفانِ غَیْبْ لشکر می‌کَشَند	تَنگ‌هایِ قَند و شِکَّر می‌کَشَند
۲۵۲۸	اُشتُرانِ مصر را رو سویِ ما	بِشْنَوید ای طوطیان بانگِ دَرآ
۲۵۲۹	شهرِ ما فردا پُر از شِکَّر شود	شِکَّر اَرْزان است اَرْزان‌تَر شود
۲۵۳۰	در شِکَر غَلْطید ای حَلْواییان	هَمچو طوطی کوریِ صَفْراییان
۲۵۳۱	نِیشِکَر کوبید کار این است و بَسْ	جانْ بَر اَفْشانید یار این است و بَسْ
۲۵۳۲	یک تُرُش در شهرِ ما اکنون نَمانْد	چون که شیرینْ خُسروان را بَرنِشانْد
۲۵۳۳	نُقْل بر نُقْل است و مِیْ بر مِیْ هَلا	بر مَناره رو بِزَن بانگِ صَلا
۲۵۳۴	سِرکهٔ نُه ساله شیرین می‌شود	سنگ و مَرمَرْ لَعْل و زَرّین می‌شود
۲۵۳۵	آفتاب اَنْدَر فَلَک دَسْتَک‌زَنان	ذَرّه‌ها چون عاشقانْ بازی‌کُنان
۲۵۳۶	چَشم‌ها مَخْمور شُد از سَبزه‌زار	گُلْ شُکوفه می‌کُند بر شاخْسار
۲۵۳۷	چَشمِ دولَتْ سِحْرِ مُطْلَق می‌کُند	روح شُد مَنْصور اَنَا الْحَقْ می‌زَنَد
۲۵۳۸	گَر خَری را می‌بَرَد روبَهْ زِ سَر	گو بِبَر تو خَر مَباش و غَم مَخَور

#دکلمه_مثنوی

مثنوی مولانا – دفتر پنجم – بخش ۱۰۶ – غالِب شُدنِ حیلهٔ روباه بر اِسْتِعْصام و تَعَفُّفِ خَر و کَشیدنِ روبَه خَر را سویِ شیرْ به بیشه

تعقیب

دیدگاه خود را ثبت کنید

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

با ما در تماس باشيد

صفحات

لينك هاي ويژه