مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۱۰۶ – اِظْهار مُعْجزۀ پیغمبر صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ به سُخَن آمدنِ سنگْ‌ریزه در دستِ ابوجَهْل عَلَیْهُ اللَّعْنَه و گواهی دادنِ سنگْ‌ریزه بر حَقیَّتِ مُحَمَّد صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ به رِسالَتِ او

#دکلمه_مثنوی

#داستانهای_مثنوی_مولانا

مقداری سنگ در دستان ابوجهل بود و به نزد پیامبر آمد و گفت که ای احمد آیا می‌توانی سریع بگویی این چیست؟ اگر تو رسول هستی بگو ببینم در مشت من چه چیزی پنهان شده است چون تو از راز آسمان‌ها خبر داری. پیامبر گفتند که آیا دوست داری بگویم که چه چیزی در دستانم است یا اینکه آن چیزی که در دستان تو است شهادت بدهد که من به حق و راستی هستم؟ ابوجهل گفت که این حالت دوم بسیار نادرتر است. پیامبر گفتند ولی خداوند از آن هم قادرتر است. در این حال هر تکه سنگی به سخن درآمد و شهادت داد. سنگ ریزه‌ها گفتند لا اله الا الله و گوهر وجود پیامبر را به محکمی اقرار کردند. ابوجهل با شنیدن این صدا، سنگ ریزه‌ها را به زمین کوبید.