مثنوی مولانا – دفتر دوّم – بخش ۴۸ – رَفتنِ مُصْطَفی عَلَیْهِ السَّلام به عِیادتِ صَحابی و بیانِ فایدهٔ عِیادت

دکلمه_مثنوی

#داستانهای_مثنوی_مولانا

یکی از صحابه بیمار شد و پیامبر برای دلجویی به عیادت او رفت. صحابه بیمار تا نگاهش به پیامبر افتاد بیماریش بهبود یافت و خدا را سپاس گفت که به واسطه موهبت این بیماری پیامبر را در منزل خود دیدار کرد. پیامبر به او فرمود تو در حالت غلبه نفس اماره چه دعایی در حق خود کرده‌ای که به زیانت بوده است؟ آن شخص در ابتدا به خاطر نیاورد اما به عنایت پیامبر با کمی تامل به یاد آورد و گغت: گناهی مرتکب شدم و از خدای تعالی خواستم که کیفر این گناه را به جای قیامت در همین دنیا به من بچشاند تا در آن دنیا آسوده باشم. رسول خدا به او سفرش کرد که دیگر ازین دعاها نکند و همیشه از خدای تعالی در خواست کند که: خداوندا مشکل مرا آسان کن و در دنیا و آخرت نیکی عطا فرما.