مثنوی مولانا – دفتر چهارم – بخش ۱۲۵ – قِصّه فرزندان عُزَیْر عَلَیْه السَّلام که از پدرْ اَحوالِ پدر می‌پرسیدند می‌گفت آری دیدَمَش می‌آید بعضی شناختَندَش بی‌هوش شدند بعضی نشناختند می‌گفتند خود مُژده داد این بی‌هوش شدن چیست

#دکلمه_مثنوی

#شرح_مثنوی

تجمیع قوای فکری و عقلی

عقل (فکر و ذهن) تو بر روی صد کار متمرکز شده است (دچار تشتّت فکری شده ای) و هزاران آرزو داری.
باید به کمک عشق، نیروهای ذهنی و فکری ات را متمرکز کنی تا بتوانی همانند شهرهای سمرقند و دمشق خوش و خرّم شوی.

همه ما در طول روز مورد هجمه اخبار و افکار و سخنان بسیار زیادی هستیم. علاوه بر اینها ذهن تحلیل گر انسان نیز دائم در حال تجزیه و تحلیل افکار زیادی است. بسیاری از این افکار درونی و بیرونی نه تنها فایده ای برای انسان ندارند، بلکه با اختصاص دادن حجم زیادی از قوای فکری و روحی و احساسی ما به خود، نیروی ذهن و عقل ما را تحلیل می برند. درست همانند سربازی که یک تنه به جنگ یک لشگر می رود.

ابتدا ما باید نسبت به این وضعیت آگاه و سپس اراده درست کردن آن را داشته باشیم. پرهیز از شنیدن و دیدن اخبار زیاد، جلوگیری از وسواس دیدن شبکه های اجتماعی، دقت کردن در انتخاب کتاب یا سخنرانی که می خواهیم بخوانیم یا بشنویم، واکنشی نبودن نسبت به وضعیت های پیش آمده بیرونی، چشم پوشی از حرف های سَبُک سبک-مغزان برای بستن پنجره حواس و ذهن به امور بیرونی و مراقبه برای کنترل افکار درونی، شیوه هایی برای رسیدن به این مهم است. مولانا به زیبایی تاثیر این شرایط را بر کل وجود ما اشاره می کند.

اگر بخواهیم این موضوع را تعمیم دهیم و اهمیت آن را با توجه به فراگیر شدن ویروس #کرونا یادآوری کنیم، سیستم ایمنی بدن انسان (که مستقیم مسئول مقابله با ویروس ها است)، در اثر تشتّت فکری زیاد که عامل استرس و افسردگی و غم و بی خوابی و بدخوابی است، تضعیف شده و فرصت غلبه ویروس بر بدن ما را فراهم می شود.

دوست من
برایت آرامش ذهنی آرزومندم.