مولوی‌نامه – جلد اول – فصل دوم: عقاید مذهبی و مسائل فقهی شرعی مولوی در مثنوی – اکل میته و تحری قبله در کعبه
۴- در دفتر ششم می‌گوید:
کز ضَرورت هست مُرداری حلال/ که تَحَرّی نیست در کعبه‌ی وِصال
در دو مصراع به دو مسألۀ فقهی اشاره شده که اتفاقاً مورد اتفاق جمیع فرق اسلامی است.
مسألۀ اول این‌که گفته‌اند: «الضرورات تبیح المحظورات» یعنی در حال ضرورات مباح است حرام، در وقت ضرورت و ناچاری و حفظ جان و ناموس، «اکل میته» یعنی خوردن گوشت مردار حلال می‌شود. باز در خصوص این مسئله در دفتر اول مثنوی گفته است:
در ضرورت هست هر مُردار پاک/ بر سر مُنکر ز لعنت باد خاک
مسألۀ دوم این‌که در خود کعبه؛ تحری قبله یعنی جستجوی سمت یا عین قبله مورد ندارد زیرا که آنجا می‌توانند به هر سمت که بخواهند نماز بگزارند.
مولوی خود در جای دیگر گفته است:
در درون کعبه رَسم قبله نیست/ چه غَم ار غَوّاص را پاچیله نیست
بعضی صحیح آن را «پاچپله» دانسته‌اند با «پ» فارسی؛ که علاوه بر لهجه محلی از نظر قافیۀ شعر نیز صحیح‌ترست و به هر حال به معنی «پاچله» و پای‌افزار است.
یکی از گویندگان گذشته گفته است و خوب گفته:
سر کوی دلبر من به حریم کعبه ماند/ که ز هر طرف در آنجا بتوان نماز کردن
نه چنان گرفته‌یی جا به میان جان شیرین/ که شود تو را و جان را ز هم امتیاز کردن
و مطلع غزل این است:
چه خوش است پیش زلفت در شکوه بازکردن/ گله‌های روز هجران به شب دراز کردن
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!