غزل ۱۳۴۸ مولانا
| ۱ | امروزْ روزِ شادی و امسالْ سالِ گُل | نیکوست حالِ ما، که نِکو باد حالِ گُل | |
| ۲ | گُل را مَدَد رَسید زِگُلْزارِ رویِ دوست | تا چَشمِ ما نَبیند دیگر زَوالِ گُل | |
| ۳ | مَست است چَشمِ نرگس و خَندانْ دَهانِ باغ | از کَرّو فَرّو رونَق و لُطف و کَمالِ گُل | |
| ۴ | سوسنْ زبان گُشاده و گفته به گوشِ سَرو | اسرارِ عشقِ بُلبُل و حُسنِ خِصالِ گُل | |
| ۵ | جامه دَران رَسید گُل از بَهرِ دادِ ما | زان می‌دَریم جامه به بویِ وصالِ گُل | |
| ۶ | گُل آن جهانی‌ست نگُنجَد دَرین جهان | در عالَمِ خیال چه گُنجَد خیالِ گُل؟ | |
| ۷ | گُل کیست؟ قاصدی‌ست زِبُستانِ عقل و جان | گُل چیست؟ رُقعه‌یی‌ست زِجاه و جَمالِ گُل | |
| ۸ | گیریم دامَنِ گُل و هَمراهِ گُل شویم | رَقصان هَمی‌رَویم به اصل و نِهالِ گُل | |
| ۹ | اصل و نِهالِ گُل، عَرَقِ لُطفِ مُصطَفاست | زان صَدْر بَدْر گردد آن جا هِلالِ گُل | |
| ۱۰ | زنده کنند و باز پَر و بالِ نو دَهَند | هرچند بَرکَنید شما پَرّ و بالِ گُل | |
| ۱۱ | مانندِ چار مُرغِ خَلیل از پِیِ فَنا | در دَعوتِ بهار بِبین اِمْتِثالِ گُل | |
| ۱۲ | خاموش باش و لَب مَگُشا خواجه غُنچه وار | می‌خَند زیرِ لبْ تو به زیرِ ظِلالِ گُل |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!