غزل ۱۵۶۸ مولانا
| ۱ | ای جانِ لَطیف و ای جهانم | از خوابِ گِرانْت بَرجَهانم | |
| ۲ | بی‌شَرم و حَیا کُنم تقاضا | دانی که غَریم بی‌اَمانم | |
| ۳ | گَر بر دلِ تو غُبار بینم | از اشکِ خودشْ فُرونِشانم | |
| ۴ | ای گُلْبُنِ جان برایِ مَجْلِس | بِگْرفته اَمَت که گُل فَشانم | |
| ۵ | یک بوسه بِدِه که اَنْدَرین راه | من باجِ عَقیقْ می‌سِتانم | |
| ۶ | بسیار شب است کَنْدَرین دشت | من از پِیِ باجْ راهْبانم | |
| ۷ | شب نَعْره زَنَم چو پاسْبانان | چون طالِبِ باجِ کاروانم | |
| ۸ | هم خانه گُریخت از نَفیرم | همسایه گِریست از فَغانم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!