غزل ۴۷۳ مولانا

۱	هر نَفَس آوازِ عشق می‌رَسَد از چپ و راست	ما به چَمَن می‌رَویم عَزْمِ تماشا کِه راست
۲	نوبَتِ خانه گُذشت نوبَتِ بُستان رَسید	صُبحِ سَعادت دَمید وَقتِ وِصال و لِقاست
۳	ای شَهِ صاحِب قِران خیز زِ خوابِ گِران	مَرکَبِ دولت بِران نوبَتِ وَصلْ آنِ ماست
۴	طَبْلِ وَفا کوفْتَند راهِ سَما روفْتَند	عیشِ شما نَقْد شُد نَسیهٔ فردا کجاست؟
۵	روم بَرآوَرْد دست زَنگیِ شب را شِکَست	عالَمِ بالا و پَست پُرلَمَعان و صَفاست
۶	ای خُنُک آن را که او رَسْت ازین رنگ و بو	زان که جُزین رنگ و بو در دل و جانْ رَنگ‌هاست
۷	ای خُنُک آن جان و دل کو رَهَد از آب و گِل	گر چه دَرین آب و گِل دَسْتگَهِ کیمیاست