غزل ۷۵۸ مولانا

2018-02-09/۰ دیدگاه ها/در غزلیات /توسط احسان اشرفی

۱	دلِ من کارِ تو دارد گُل و گُلْنارِ تو دارد		چه نِکوبَختْ درختی که بَر و بارِ تو دارد
۲	چه کُند چَرخِ فَلَک را چه کُند عالَمِ شک را؟		چو بر آن چَرخِ مَعانی مَهَش اَنْوارِ تو دارد
۳	به خدا دیوِ مَلامَت بِرَهَد روزِ قیامَت		اگر او مِهْرِ تو دارد اگر اِقْرارِ تو دارد
۴	به خدا حور و فرشته به دو صد نور سِرِشته		نَبَرَد سَر نَبَرَد جان اگر اِنْکارِ تو دارد
۵	تو کِهیی آن کِه زِ خاکی تو و من سازی و گویی		نه چُنان ساخْتَمَت من که کَس اَسْرارِ تو دارد
۶	زِ بَلاهایِ مُعَظَّم نَخورَد غَم نَخورَد غَم		دلِ مَنْصورِ حَلاجی که سَرِ دارِ تو دارد
۷	چو مَلِک کوفت دَمامه بِنِه ای عقلْ عِمامه		تو مَپِنْدار که آن مَهْ غَمِ دَستارِ تو دارد
۸	بِمُر ای خواجه زمانی مَگُشا هیچ دُکانی		تو مَپِنْدار که روزی همه بازارِ تو دارد
۹	تو از آن روز که زادی هدفِ نِعْمَت و دادی		نه کلیدِ دَرِ روزی دلِ طَرّارِ تو دارد
۱۰	بُنِ هر بیخ و گیاهی خورَد از رِزْقِ الهی		همه وَسواس و عَقیله دلِ بیمارِ تو دارد
۱۱	طَمَع روزیِ جان کُن سویِ فردوسْ کَشان کُن		که زِ هر برگ و نَباتَش شِکَر اَنْبارِ تو دارد
۱۲	نه کَدویِ سَرِ هر کَس میِ راووقِ تو دارد		نه هر آن دست که خارَد گُلِ بی‌خارِ تو دارد
۱۳	چو کَدو پاک بِشویَد زِ کَدو باده بِرویَد		که سَر و سینهٔ پاکان میْ از آثارِ تو دارد
۱۴	خَمُش ای بُلبُلِ جان‌ها که غُبار است زبانها		که دل و جانِ سُخَن‌ها نَظَرِ یارِ تو دارد
۱۵	بِنِما شَمسِ حَقایق تو زِ تبریزِ مَشارِق		که مَهْ و شَمس و عُطارِد غَمِ دیدارِ تو دارد

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ