غزل ۱۰۴ مولانا
۱ | خَبَر کُن ای ستاره یارِ ما را | که دریابد دل خونْ خوارِ ما را | |
۲ | خَبَر کُن آن طَبیبِ عاشقان را | که تا شَربَت دَهَد بیمارِ ما را | |
۳ | بِگو شِکَّرفروشِ شِکَّرین را | که تا رونَق دَهَد بازارِ ما را | |
۴ | اگر در سِرّ بِگَردانی دلِ خود | نه دشمن بِشْنَود اسرارِ ما را؟ | |
۵ | پَس اَنْدَر عشقْ دشمن کام گردم | که دشمن مینَپُرسَد کارِ ما را | |
۶ | اگر چه دشمنِ ما جان ندارد | بِسوزان جانِ دشمن دارِ ما را | |
۷ | اگر گِل بر سَرَسْتَت تا نشویی | بیار و بِشْکُفان گُلزارِ ما را | |
۸ | بیا ای شَمسِ تبریزیِّ نَیِّر | بِدان رُخ نور دِهْ دیدارِ ما را |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!