غزل ۱۰۸۵ مولانا

۱	همه صیدها بِکَردی هَله میر بارِ دیگر	سگِ خویش را رَها کُن که کُند شِکارِ دیگر
۲	همه غوطه‌ها بِخوردی همه کارها بِکَردی	مَنِشین زِ پایْ یک دَم که بِمانْد کارِ دیگر
۳	همه نَقْدها شِمُردی به وَکیلِ دَرسِپُردی	بِشِنو ازین مُحاسِب عَدَد و شُمارِ دیگر
۴	تو بَسی سَمَن بَران را به کِنارْ دَرگرفتی	نَفَسی کِنار بُگْشا بِنِگَر کِنارِ دیگر
۵	خُنُک آن قِماربازی که بِباخت آنچه بودَش	بِنَمانْد هیچش اِلّٰا هَوَسِ قِمارِ دیگر
۶	تو به مرگ و زندگانیْ هَله تا جُز او ندانی	نه چو روسبی که هر شب کَشَد او به یارِ دیگر
۷	نَظَرش به سویِ هر کَس به مِثالِ چَشمِ نرگس	بُوَدَش زِهر حَریفی طَرَب و خُمارِ دیگر
۸	همه عُمر خوار باشد چو بَرِ دو یار باشد	هَله تا تو رو نیاری سویِ پُشت دارِ دیگر
۹	که اگر بُتان چُنین‌اَند زِ شَهِ تو خوشه چینَند	نُبُدست مُرغِ جان را جُزِ او مَطارِ دیگر