غزل ۱۱۱۲ مولانا
| ۱ | بر مِنْبَرست این دَم مُذَکِّر 〈و〉 مُذَکَّر | چون چَشمه رَوانه مُطَهِّر 〈و〉 مُطَهِّر | |
| ۲ | بر مِنْبَری بُلندی دانای هوشْمندی | بر پایِ مِنْبَرِ او مُکَرِّر 〈و〉 مُکَرَّر | |
| ۳ | هر لَفْظِ او جهانی روشَن چو آسْمانی | بُگْشاده در بیانی مُقَرِّر 〈و〉 مُقَرَّر | |
| ۴ | زین گونه دَرگُشایی داده تو را رَهایی | از حَبْس خاکْدانی مُکَدِّر 〈و〉 مُکَدَّر | |
| ۵ | بِنْهاده نَردبانی از صَنْعَتِ زبانی | بر بام آسْمانی مُدَوِّر 〈و〉 مُدَوَّر | |
| ۶ | نور از دَرونِ هیزُم بیرون کَشید آتش | آتش زِ خود نَیامَد مُنَوِّر 〈و〉 مُنَوَّر | |
| ۷ | آتش به فِعْلِ مَردم زاید زِ سنگ و آهن | وَ اخْتَر به اَمرْ زایَد مُدَبِّر 〈و〉 مُدَبَّر | |
| ۸ | مَر هر پَیَمْبری را بوده‌ست مُعْجِزِ نو | چون نیست مُعجزه‌یْ او مُشَهِّر 〈و〉 مُشَهَّر؟ | |
| ۹ | مسعود ازوست نَحْسی فردوسْ ازوست حَبْسی | مَحکومْ ازوست نَفْسی مُزَوِّر 〈و〉 مُزَوَّر | |
| ۱۰ | این مِنْبَر و مُذَکِّر در نَفْسِ توست در سِر | امّا درین طَلَب تو مُقَصِّر 〈و〉 مُقَصَّر |
سلام و خداقوّت
در بیت اول اصلاح تایپ بصورت ذیل:
مُذکِّر مُذکَّر
بااحترام⚘
درود و سپاس از توجه شما.