غزل ۱۲۷ مولانا
| ۱ | کو مُطربِ عشقِ چُستِ دانا؟ | کَزْ عشق زَنَد نه از تَقاضا | |
| ۲ | مُردم به امید و این ندیدم | در گور شدم بدین تَمَنّا | |
| ۳ | ای یارِ عزیز اگر تو دیدی | طُوْبی لَکَ یا حَبِیْبُ طُوْبی | |
| ۴ | وَرْ پنهان است او خَضِروار | تنها به کناره‌هایِ دریا | |
| ۵ | ای باد سَلامِ ما بِدو بَر | کَنْدَر دلِ ما ازوست غوغا | |
| ۶ | دانم که سَلام‌هایِ سوزان | آرَد به حَبیب، عاشقان را | |
| ۷ | عشقی‌ست دَوارِ چَرخ، نَزْ آب | عشقی‌ست مَسیرِ ماه، نَزْ پا | |
| ۸ | در ذِکْر به گَردش اَنْدَرآید | با آبِ دو دیده، چَرخِ جان‌ها | |
| ۹ | ذِکْراست کَمَنْدِ وَصلِ مَحبوب | خاموش که جوش کرد سودا |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!