غزل ۱۲۸۰ مولانا

۱	جانِ من است او هِی مَزَنیدَش	آنِ من است او هِی مَبَریدَش
۲	آبِ من است او نانِ من است او	مِثْل ندارد باغِ امیدَش
۳	باغ و جِنانَش آبِ رَوانَش	سُرخیِ سیبَش سَبزیِ بیدَش
۴	مُتَّصِل است او مُعْتَدل است او	شمعِ دل است او پیش کَشیدَش
۵	هر کِه زِ غوغا وَزْ سَرِ سودا	سَر کَشَد این جا سَر بِبُریدَش
۶	هر کِه زِ صَهْبا آرَد صَفْرا	کاسهٔ سِکْبا پیش نَهیدَش
۷	عامْ بیاید خاصْ کُنیدش	خامْ بیاید هم بِپَزیدَش
۸	نَکْ شَهِ‌هادی زان سویِ وادی	جانِبِ شادی داد نَویدَش
۹	داد زَکاتی آبِ حَیاتی	شاخِ نَباتی تا بِمَزیدَش
۱۰	باده چو خورْد او خامُش کرد او	زَحْمَت بُرد او تا طَلَبیدَش