غزل ۱۵۷ مولانا

۱	ای هَوَس‌هایِ دِلَم، باری بیا، رویی نِما	ای مُراد و حاصِلَم، باری بیا، رویی نِما
۲	مُشکل و شوریده‌اَم، چون زُلفِ تو، چون زُلفِ تو	ای گُشادِ مُشکِلَم، باری بیا، رویی نِما
۳	از رَه و مَنْزِل مَگو، دیگر مَگو، دیگر مَگو	ای تو راه و مَنْزِلَم، باری بیا، رویی نِما
۴	دَررُبودی از زمین یک مُشتْ گِل، یک مُشتْ گِل	در میانِ آن گِلَم، باری بیا، رویی نِما
۵	تا زِ نیکی وَزْ بَدی من واقِفَم، من واقِفَم	از جَمالَت غافِلَم، باری بیا، رویی نِما
۶	تا نَسوزَد عقلِ من در عشقِ تو، در عشقِ تو	غافِلَم نی عاقِلَم، باری بیا، رویی نِما
۷	شَهْ صَلاحُ الدّین که تو هم حاضری، هم غایبی	ای عُجوبه واصِلَم، باری بیا، رویی نِما