غزل ۱۵۷۰ مولانا

۱	آن عِشْرتِ نو که بَرگرفتیم	پا دار که ما زِ سَر گرفتیم
۲	آن دِلْبَرِ خوبِ باخَبَر را	مَست و خوش و‌‌ بی‌خَبَر گرفتیم
۳	هر لحظه زِ حُسنِ یوسُفِ خود	صد مصرِ پُر از شِکَر گرفتیم
۴	در خانه حُسن بود ماهی	رَفتیمَش و بام و دَر گرفتیم
۵	آن آب حَیاتِ سَرمَدی را	چون آبْ دَرین جِگَر گرفتیم
۶	چون گوشه تاجِ او بِدیدیم	مَستانه‌‌‌‌اش از کَمَر گرفتیم
۷	هر نَقْش که‌‌ بی‌وِیْ اَست مُرده‌‌‌‌ست	از بَهرِ تو جانِوَر گرفتیم
۸	هر جانِوَری که آن ندارد	او را عَلَفِ سَقَر گرفتیم
۹	هر کَس گُهَری گرفت از کان	از کانْ همه سیم بَر گرفتیم
۱۰	از تابشِ نورِ آفتابی	چون ماهْ جَمال و فَر گرفتیم
۱۱	شَمسِ تبریز چون سَفَر کرد	چون ماه ازان سَفَر گرفتیم