غزل ۱۵۷۹ مولانا
| ۱ | ما آبْ دَریم ما چه دانیم | چه شور و شَریم ما چه دانیم | |
| ۲ | هر دَم زِ شرابِ بی‌نشانی | خود مَست تَریم ما چه دانیم | |
| ۳ | تا گوهرِ حُسنِ تو بِدیدیم | رُخْ هَمچو زَریم ما چه دانیم | |
| ۴ | تا عشقِ تو پایِ ما گرفته‌‌‌‌ست | بی پا و سَریم ما چه دانیم | |
| ۵ | خُشک و تَرِ ما همه تویی تو | خوش خُشک و تَریم ما چه دانیم | |
| ۶ | سَرحَلْقه زُلفِ تو گرفتیم | خوش می‌شُمَریم ما چه دانیم | |
| ۷ | گَر زیر و زَبَر شود دو عالَم | زیر و زَبَریم ما چه دانیم | |
| ۸ | گَر سَبزه و باغْ خُشک گردد | ما از تو چَریم ما چه دانیم | |
| ۹ | گُلْزار اگر همه بِریزَد | گُل از تو بَریم ما چه دانیم | |
| ۱۰ | گَر چَرخْ هزار مَهْ نِمایَد | در تو نِگَریم ما چه دانیم | |
| ۱۱ | گَر زان کِه شِکَر جهان بگیرد | ما باده خوریم ما چه دانیم | |
| ۱۲ | شَمسِ تبریز ز آفتابَت | هَمچون قَمَریم ما چه دانیم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!