غزل ۱۵۸۰ مولانا
| ۱ | تا دِلْبَرِ خویش را نَبینیم | جُز در تَکِ خونِ دل نَشینیم | |
| ۲ | ما بِهْ نَشَویم از نَصیحَت | چون گُمرَهِ عشقِ آن بِهینیم | |
| ۳ | اَنْدَر دلِ دَردْ خانه داریم | دَرمان نَبُوَد چو هم چُنینیم | |
| ۴ | در حَلْقه عاشقانِ قُدسی | سَرحَلْقه چو گوهرِ نِگینیم | |
| ۵ | حاشا که زِ عقل و روحْ لافیم | آتش در ما اگر هَمینیم | |
| ۶ | گَر از عَقَباتِ روحْ جَستی | مَستانه مَرو که در کَمینیم | |
| ۷ | چون فِتْنه نشانِ آسْمانیم | چون است که فِتْنه زمینیم؟ | |
| ۸ | چون ساده تَر از رَوانِ پاکیم | پُرنَقْش چرا مِثالِ چینیم؟ | |
| ۹ | پَژمُرده شود هزار دولت | ما تازه و تَر چو یاسَمینیم | |
| ۱۰ | گَر مُتَّهَمیم پیشِ هستی | اَنْدَر تُتُقِ فَنا اَمینیم | |
| ۱۱ | ما پُشت بدین وجود داریم | کَنْدَر شِکَمِ فَنا جَنینیم | |
| ۱۲ | تبریز بِبین چه تاج داریم | زان سَر که غُلامِ شَمسِ دینیم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!