غزل ۱۵۹۹ مولانا
| ۱ | چون بِدیدم صُبحِ رویَت در زمان بَرخیستم | گَرم در کار آمدم موقوفِ مُطرب نیستم | |
| ۲ | هَمچو سایه در طَوافَم گِردِ نورِ آفتاب | گَهْ سُجودَش می‌کُنم گاهی به سَر می‌ایستم | |
| ۳ | گَهْ درازم گاه کوتَه هَمچو سایه پیشِ نور | جُمله فرعونم چو هستم چون نِیَم موسیسْتم | |
| ۴ | من میانِ اِصْبَعینِ حُکْمِ حَقَّم چون قَلَم | در کَفِ موسی عَصا گاهیّ و گَهْ اَفْعیستم | |
| ۵ | عشق را اندیشه نَبْوَد زان که اندیشه عَصاست | عقل را باشد عَصا یعنی که من اَعْمیسْتم | |
| ۶ | روح موقوفِ اشارتْ می‌بِنالَد هر دَمی | بر سَرِ رَهْ مُنْتَظِر موقوفِ یک آریسْتم | |
| ۷ | چون ازین جا نیستم این جا غَریبَم من غَریب | چون دَرین جا بی‌قَرارم آخِر از جاییسْتم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!