غزل ۱۶۱۷ مولانا

۱	بُتِ بی‌نَقْش و نِگارم جُزِتو یار ندارم	تویی آرامِ دلِ من مَبَر ای دوست قَرارم
۲	زِجَفایِ تو حَزینم جُزِعشقت نَگُزینم	هَوَسی نیست جُز اینم جُز ازین کار ندارم
۳	تو به رُخسارْ چو ماهی چه لَطیفیّ و چه شاهی	تو مرا پُشت و پناهی زِتو آراسته کارم
۴	جُزِعشقَت نَپَذیرم جُزِزُلفِ تو نگیرم	که دَرین عَهد چو تیرم که برین چَنگْ چو تارم
۵	تَنِ ما را همه جان کُن همه را گوهرِ کان کُن	زِ طَرَب چَشمه رَوان کُن به سویِ باغ و بهارم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!