غزل ۱۶۸۲ مولانا
| ۱ | من اگر پُرغَم اگر خندانم | عاشقِ دولَتِ آن سُلطانم | |
| ۲ | هَوَسِ عشقِ مَلِک تاجِ من است | اَگَرَم تاجْ دِهی نَسْتانم | |
| ۳ | رنگِ شاخِ گُلِ او بَرگِ من است | زان که من بُلبُلِ آن بُستانم | |
| ۴ | جُز که بر خاکِ دَرَش نَنْشینَم | جُز که در جان و دِلَشْ نَنْشانم | |
| ۵ | روز و شب غَرقهٔ شیر و شِکَرم | در گُل و یاسَمَن و ریحانم | |
| ۶ | گَر خَراب است جهانْ گَر مَعْمور | من خَرابِ وِیْ‌اَم، این می‌دانم | |
| ۷ | نَظَری هست مَلِک را بر من | گرچه با خاکِ زمین یکسانم | |
| ۸ | زَرِ با خاکْ دَرآمیخته‌ام | باش در کوره رَوَم، در کانم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!